Lineality

De muzikale verschijningsvormen waaronder Truus de Groot zich manifesteert zijn van een verbijsterende veelvormigheid. Enkele maanden geleden bracht ze onder haar eigen naam ‘Lineality’ uit, zes stukken van elf minuten die ze maakte met haar conglomeraat van analoge synthesizers.

Muziek om de hersenen mee te prikkelen, oordeelt ze zelf: ideaal ter begeleiding van kunst scheppen, koken, schrijven, mediteren en meer van dergelijke schone zaken. De wereld wordt er een stukje interessanter van, zegt ze. Of je er anders van naar de wereld gaat kijken, betwijfel ik.

Maar feit is dat haar verkenningen met deze machines leiden tot klankomgevingen die blijven intrigeren. De stukken zijn opvallend melodisch, al verglijden ze probleemloos naar het nerveuze bliepen en ronken van computerspelletjes uit het stenen tijdperk.

Ze maakt er ook werkelijk omgevingen van. De klanken hebben diepte, bewegen zich ten opzichte van elkaar, alsof ze een ruimte doorkruisen, even pas op de plaats maken, een gesynthetiseerd bloempje besnuffelen alvorens zich naar elders te reppen. Ik weet niet of je hierbij genoeg rust zult kunnen vinden voor een diep, verinnerlijkt mediteren. Maar nadenken over het lot van onze leefomgeving behoort zonder meer tot de mogelijkheden.

Van een totaal andere orde is ‘Same’, dat ze onder de naam Plus Instruments opnam met Cold Void, waar Luuk Bouwman en Rafaël Rozendaal achter schuilgaan. Het is een van die samenwerkingen waarbij de deelnemers stukken uitwisselen, en zo stukje bij beetje een eindresultaat bereiken.

De eerste contacten werden in 2013 gelegd. De muziek die ze op deze manier in elkaar gezet hebben, doet denken aan een Meccano-bouwsel van zacht wuivend gaas waar een zomerbries koel mee speelt. De stem van De Groot en de digitale begeleiding hebben hetzelfde bovenaardse, ongrijpbare karakter.

De liedjes zweven als paardebloempluis je oren binnen, nestelen zich in de kronkels van je brein, bouwen daar nieuwe bruggetjes, doen de grijze massa opgloeien in de onwerkelijke tinten van ijzige, fluoriserende nachtwolken die ’s zomers in de stratosfeer verschijnen. Ze lokken je naar onontgonnen verten van je bewustzijn. Allen daarheen!

tekst:
René van Peer
beeld:
TruusdeGroot_Lineality
geplaatst:
vr 10 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!