Like Mirage

Na het inslapen van Tarentel gingen de verschillende leden huns weegs, en namen ieder een deel van het geluid met zich mee. Jefre Cantu-Ledesma (zie GC#104) profileerde zich als droner en maker van ambient soundscapes, Trevor Montgomery maakte folkrock als Lazarus, en Danny Paul Grody bleef met The Drift nog het dichtst bij de experimentele post-rock van weleer (de andere zes of zeven ex-leden laten we hier voor het gemak even buiten beschouwing). Bezige heren dus, maar het heeft hen er niet van weerhouden om toch weer samen de studio in te kruipen en een plaat vol te improviseren, deze maal onder het alias Moholy-Nagy. De naam is een verwijzing naar de Hongaarse kunstenaar die een van de grondleggers was van “lichtkunst”, en het lijkt er op dat het trio een plaat heeft willen maken die van alle kanten licht geeft. Synthesizers als de ondergaande zon, pianonoten als fonkelende sterren en dan zijn we wel door onze toepasselijke licht-metaforen heen, maar u begrijpt ongeveer waar we heen willen. Warme, dwalende improvisaties voor gitaar, klavier en een hoop elektronica. Op een enkel nummer komt er een kraut-drummer orde op zaken stellen en is er de vibe van vroege Kraftwerk, maar over het algemeen is het een aangenaam drijven op het kosmische licht. Door de algehele “no care in the world”-sfeer helt de plaat zo nu en dan stevig over richting new age en Popol Vuh. We vermoeden dat er tussen de sessies door een hoop yoga-oefeningen zijn gedaan.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Moholy-Nagy_LikeMirage
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!