Life

De Nijmegenaars René Aquarius en Otto Kokke zijn altijd in voor iets anders, iets nieuws. Drones zijn dan wel hun ding, normaal speelt Aquarius drums en/of percussie en Kokke saxofoon, geluiden die steevast heel erg worden bewerkt.

Wel, op ‘Life’ is geen percussie, drum of saxofoon te ontwaren. Het duo zat wat te prullen in de studio, zonder hun vertrouwde instrumenten, maar met eenvoudige synthesizers en sinusgeneratoren. De drone die zo werd gecreëerd is behoorlijk eenvoudig en minimalistisch, maar beiden vonden het stuk van net iets meer dan een half uur dermate goed en interessant, dat ze besloten om ‘Life’ toch uit te brengen. En daar kunnen we alleen maar blij om zijn.

‘Life’ toont namelijk alweer een ander facet van het kunnen van het duo, dat ondanks de herrie die ze regelmatig produceren, toch altijd op zoek is naar de eenvoud, naar het minimale, als een Merzbow die plots geen zin meer heeft in herrie maar wel minimalistisch blijft.

De sinustonen, als een ziekenhuisbliepje bijna, zorgen voor kleine ijkpunten in de aanhoudende drone, die ons heerlijk tot rust weet te brengen. Eindelijk.

Op het album van het Franse Chaos Echoes is wél saxofoon te horen, van Mats Gustafsson dan nog wel. Gitarist Kalevi Uibo, zijn drummende broer Ilmar Uibo, bassist Stefan Thanneur en gitarist Fabien W. Furter hebben net zelf het album ‘Mouvement’ uit.

Quasi tegelijk is er de samenwerking op afstand met de duizendpotige Zweed Gustafsson, die in een immense lijst bands een steentje bijdraagt. Hij nam zijn stukken op in Zweden, na de muziek die het kwartet eerder maakte, via het internet te hebben ontvangen. Zonder de saxofoon is de muziek al behoorlijk indrukwekkend, een experimenteel aandoende drone, met percussie als die van René Aquarius.

Gustafsson plooit zich perfect in de twee net geen kwartier durende geïmproviseerde stukken (‘Spellbound’ en ‘Harvest Of Souls’). Nu en dan komt hij prominent uit de hoek, maar hij laat net zo goed de muziek van Chaos Echoes zijn werk doen, die een bevreemdende drone neerzetten. En dat voor een band die bekend staat voor doom en black metal (probeer ‘Mouvement’, een helse plaat), al is het steevast met een experimentele rand.

Zo zijn het dus vooral de Fransen die verrassen, en met Gustafsson meteen een mogelijkheid tot het doorbreken van de eigen genregrenzen hebben; en tegelijk een ander publiek kunnen aanboren.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
DeadNeanderthals_Life
geplaatst:
do 23 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!