Life

Mierzoete melodietjes in overdrive. Krankzinnig blije punkliedjes op een keyboard die dreigen te worden verzwolgen door feedback en ruis. Dat is wat Dan Friel (ex-Parts & Labor) bracht op zijn vorige twee solo albums ‘Ghost Town’ (2008) en ‘Total Folklore’ (’13) en dat is wat hij wederom serveert op ‘Life’. Waar ‘Total Folklore’ nog wat afwisseling bood door te openen met een tien minuten durend epos en af en toe een adempauze in te lassen met field recordings, daar is ‘Life’ op het intro en het korte ‘Theme’ na goed beschouwd een reeks singles volgens het aloude ‘All killer, no filler’-principe. Het ene aanstekelijke, jolige en zwaar overstuurde bubblegumpopmelodietje wordt op de luisteraar afgevuurd. In ‘Sleep Deprivation’ speelt hij ook nog eens lekker met de pitch-knop zodat het geheel tegen de atonaliteit aan trekt. Daar word je behoorlijk vrolijk van, of dat trek je op een gegeven moment helemaal niet meer. Friel eert zijn punkroots met een cover van ‘Jamie (Luvver)’ van Joanna Gruesome, ook zo’n band die geen aarzeling duldt. Friel beschouwt ‘Life’ als het afsluitende deel van een trilogie, wat suggereert dat hij hierna een andere weg in wil slaan. Misschien is dat ook maar goed, want de vraag is wel hoe veel kanten hij nog op kan met dit überblije geluid. Maar zodra een lied als het ‘Life (Pt. 1)’ door de boxen schalt, met een melodie die we iemand als Miley Cyrus zo horen zingen, dan kunnen al dat soort recensentenoverwegingen ons eigenlijk gestolen worden. Voor cynisme is elders en later wel weer tijd, nu is er deze prachtplaat en het leven is heerlijk.

tekst:
Benjamin van Vliet
beeld:
Dan_Friel_Life
geplaatst:
ma 29 okt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!