Gitarist Guilhem Lacroux begeeft zich normaliter in de Franse dronescene rondom het label (en groep) La Nòvia, maar brengt nu een soloplaat uit. ‘Libellule Ebouli’ bestaat uit twee lange nummers met elk twee versies op 33 en 45 toeren per minuut. Lacroux’ uitgerekte en dissonante lapsteel begeleidt kalm getokkel op de gewone akoestische gitaar. Dat laatste doet denken aan de roots van Lacroux in een groep als Toad, waar hij zich onder andere samen met spin het Franse droneweb Yann Gourdon op de hurdy gurdy van op de volksmuziek van Auvergne geïnspireerde nummers steeds meer richting akoestische drone begaf. Op ‘Ebouli’ zorgt de volkse gitaar voor kalmte in de dreiging wanneer hij meerdere lapsteels mixt tot een climax van kakofonie. Qua opbouw en klank doet het zelfs denken aan postrock. Het losse improviseren blijft echter vooral in de langzamere 33 toeren versies aan de vlakke kant. In de bijzondere Franse dronescene voegt ‘Libellule Ebouli’ daarom niet zoveel toe als bijvoorbeeld La Nòvia’s enerverende ‘Maintes Fois’.

Dit artikel verscheen eerder in GC #169.