Vroeg vertrekken was de boodschap. Het Kortrijkse (of Harelbeekse, een gehucht naast Kortrijk, ook al een pittoresk dorp) Los Bonobos zou namelijk al om kwart na acht aan hun set beginnen.

We wilden deze band, wiens debuutsingle ergens in maart uitkomt op het al net zo Kortrijkse Never Trust Hippie Records, wel een keer aan het werk zien. Drummer Stevie Vandekerkhove had namelijk weer eens zin in een band zonder zijn vaste compagnon Saft’n (Nico Sap).

Binnen de Kortrijkse muziekscene vond hij al snel drie heerschappen die ook wel zin hadden om punkrock in de stijl van Zeke te spelen. Monkrock For Wankers noemen ze het zelf. Los Bonobos moesten creatief zijn, want de hoofdaap sukkelt met een hernia. Afzeggen wilden ze niet. Ons idee om hem dan maar op een stoel in een kooi met een microfoon te stoppen, vonden ze net een beetje te ver gaan. Een rolstoel daarentegen bood soelaas.

Het siert de band om een tijdelijke invaliede toch het podium op te gooien (mocht ook letterlijk wat ons betreft) en er met zijn allen voluit voor te gaan, inclusief de herniapatient. Een klein half uurtje raggen, het volledige oeuvre dat ze tot nog toe hebben ingestudeerd, eruit rammend. Negentien nummers. Dan weet u dat het snel gaat. Het staat nog niet allemaal op punt omdat Los Bonobos nog niet veel live heeft gespeeld. Het zeveren tussen de nummers hoeft niet. Doorrazen moet de band, het publiek murw beuken, want dat kunnen ze als ze willen. En een beetje sneller spelen (haha) zodat de set nog gebalder overkomt en een beetje wordt ingekort.

Het uit Zwitserland afkomstige Bad Mojos is op toernee om hun plaat ‘I Hope You OD’ op Voodoo Rhythm te promoten. Een plaat waarop heerlijke punknummers als ‘Everybody Hates Me’, ‘I Wanna Be Dead’, ‘Commit A Crime’ en uiteraard het titelnummer in een kwartier aan ons voorbij raasden. Live is het gezonnebrilde trio langer van stof. De band is idolaat van vroege punk en brengt dat best wel op een aangename manier. Probleem is echter dat veel van die vroege punk in onze oren tegenwoordig als brave pop klinkt. En dat was ook een beetje het geval met Bad Mojos. Alsof de liedjes live braver horen te klinken dan op hun album.

Behangpunk was het woord dat in onze dromen steevast de kop kwam opsteken. De meerderheid van het talrijk opgekomen publiek zal het echter absoluut niet met ons eens zijn. Feesten gingen ze. Dat was ook te merken aan de hoeveelheid platen die de band na het concert verkocht. Platen als zijnde vinyl natuurlijk. De band had een doos vol klaar gezet, maar kon al snel nog een doos halen in hun bestelwagen. Bad Mojos kon ons niet echt overtuigen, al vonden we de avond meer dan geslaagd. Kijken naar een publiek dat volledig uit zijn dak gaat en een band zien genieten tijdens en na de show heeft ook wel wat. En luid stond het ook niet. Behang forever.

Gezien: Bad Mojos + Los Bonobos – The Pit’s, Kortrijk – 11 februari 2019
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Bart Marescaux