‘Les Ecoutis Le Caire’ wordt afgeleverd in wat nog het meest lijkt op een grijze kartonnen menukaart met drie gaten erin van ongelijke grootte. Bij het openvouwen vinden we behalve een cd ook een vel papier met het formaat van een kleine landkaart. Op dat vel papier valt een heleboel Frans te lezen dat ter begeleiding dient van de geluidskunst op de cd. Of dient de geluidskunst ter begeleiding van de tekst? Of gaan ze een onzalig samenzijn aan? Als niet in het hoofd van de luisteraar, dan toch in elk geval in het hoofd van de kunstenaars? Kunst, kunst, kunst.
Maar godzijdank valt het allemaal mee. Gilles Aubry is een Zwitserland woonachtige geluidskunstenaar die geregeld samenwerkt met landgenoot en dichter Stephane Montavon. In het voorjaar van 2007 verbleven ze in Cairo om te werken aan een soundscape die het geluidslandschap van de stad moest zien te vangen. Het stuk wat die poging opleverde bevat veldopnamen van verschillende ruimtes in Cairo met een specifieke akoestiek: een markt, een basiliek, een badkamer enzovoorts. Nu niet gelijk het geluid van een doortrekkend toilet verwachten-de dreun, de galm, de chaos die kenmerkend is voor het stadsleven overspoelen telkens weer de opnames. Coupletten en meezing-refreinen heeft deze procedure natuurlijk niet opgeleverd, wel twee hypnotische stukken geluid die zich over de luisteraar heen spoelen. Toeterend verkeer, voetstappen, stemmen in arabische dialecten komen bovendrijven en lossen weer op in een zee van ondefinieerbare geluiden. Soms komt de luisteraar boven water om adem te halen, waarna hij weer door de stroming wordt meegesleurd. Die vermaledijde tekst blijkt dan ineens als een boei te fungeren waaraan de luisteraar zich kan klampen. Vergeet symfonie-orkesten, laptops en feedback-gitaren. Soms is er geen mooiere muziek dan authentieke herrie uit het leven van alledag. Muziek dus en nog behoorlijk intens ook.
