S/t

Het Franse Lèche Moi verrast ons met een zes nummers tellend album dat in zijn verscheidenheid toch heel consistent blijft. Kwaliteit namelijk, en verrassende zijsprongetjes. ‘Lick Me’ klinkt als PJ Harvey in grote vorm, waar postpunk en elektro hand in hand gaan. Met ‘Jennifer’, met onder meer banjo en saxofoon, zet het duo bestaande uit een blonde vamp en een computerprogrammeur, een zeer eigenzinnige en tegelijk geslaagde versie neer van ‘Jennifer’s Veil’ van The Birthday Party (uit ‘Mutiny’). Patti Smith en opnieuw PJ Harvey zijn hier de referentiepunten voor de zang, terwijl het muzikaal ergens tussen folk, country and western en romantisme hangt. ‘Anyway’ is een romantisch tussendoortje, waarna het duo voor de drie resterende nummers meer de kant opgaat van elektro met een stevig snufje industrial. Het titelnummer doet wat denken aan de elektro van Rraouhhh!. Afsluiter ‘Kiss Me Black’ klinkt eerder bedreigend, met beider stemmen die op een minimale Suicide-beat een verontrustend verhaal vertellen. Zes nummers is net te weinig om een blijvende indruk te maken, maar als visitekaartje kan deze ep zeker tellen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
LecheMoi_
geplaatst:
zo 25 mrt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!