Leaving Meaning.

Voor een zoveelste keer kondigde Michael Gira aan dat hij zou stoppen met Swans. ‘The Glowing Man’ uit 2016 zou de laatste plaat zijn. Tenminste, de laatste in die bezetting. Of toch weer niet. Of eindelijk toch wel. En nu is er ‘Leaving Meaning.’, studioalbum nummer vijftien, een soort soloplaat XL waarop de opperzwaan niettemin een karrevracht aan oude en minder oude getrouwen rond zich heeft verzameld. Naar eigen zeggen omwille van persoonlijke redenen, of om te werken aan atmosfeer en arrangementen. Gitarist van de eerste orde Norman Westberg mag (uiteraard) niet ontbreken; en ook huidig lid van Nick Cave And The Bad SeedsLarry Mullins werd opnieuw gerekruteerd. Het is bovendien ook geen echt afscheid van die vorige line-up (2010-2017) want ook Kristof Hahn en Thor Harris zijn onder meer weer van de partij. Tel daarbij nog wat muzikanten van Gira’s andere belangrijke band Angels Of Light en het gezelschap is helemaal compleet. Markante gasten verder zijn The NecksAnna von Hausswolff en haar zusje Maria von HausswolffBen FrostA Hawk And A Hacksaw en Baby Dee. (Opmerkelijk details: het gros van die muzikant resideert momenteel in Berlijn.) Net zoals de vorige albums is ook ‘Leaving Meaning.’ een flinke dubbelaar geworden, waarbij de tienminutengrens regelmatig wordt overschreden. In tegenstelling tot sommige momenten op die voorgangers wordt ditmaal de focus netjes bewaakt. Er wordt minder op cathartisch effect gejaagd en opnieuw meer gefocust op songs. De afgetekende hoogtepunten – ‘It’s Coming It’s Real’ en ‘The Hanging Man’- zijn dan ook niet toevallig die nummers die teruggrijpen naar de meer songgerichte periode van Swans, zeg maar ten tijde van het meesterwerk ‘White Light From The Mouth Of Infinity’ (1991). Op ‘It’s Coming It’s Real’ bijvoorbeeld wordt de rol van Jarboe netjes overgenomen door de zusjes von Hausswolff; op ‘The Nub’ zorgt Baby Dee voor de vrouwelijke toetsen. ‘Amnesia’ is dan weer een bewerking van het gelijknamige nummer uit ‘Love Of Life’ (1992) en zo wordt ook op die manier een lijn naar het rijke verleden van de band gegooid. De kenmerkende apocalyptische geluidsstormen van weleer werden echter achterwege gelaten. Geen monolithische wall of sound meer dit keer, maar Swans zouden Swans niet meer zijn zonder bezwering door intensiteit en repetitie zoals in ‘Some New Things’. Omdat het gebeuk grotendeels uitblijft, is er (opnieuw) meer ruimte voor de sonore stem van Gira, zoals treffend wordt geïllustreerd in de bezwerende afsluiter ‘My Phantom Limb’. The Necks zetten ‘The Nub’ helemaal naar hun hand; dat nummer had zonder moeite op een van hun platen gekund. Hiermee lijkt Gira te bewijzen dat hij milder geworden is; en niet langer de dictator is waarvoor hij decennialang (terecht) versleten werd. Wat ‘Leaving Meaning.’ vooral bewijst, is dat het verhaal van Swans nog lang niet is uitverteld. Of dit nu werkelijk een nieuw meesterwerk is in de catalogus van deze ondertussen wel legendarische band, zoals links en rechts wordt getoeterd, zal de tijd uitwijzen. Het is niettemin een heel straffe comeback die geen comeback is.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Swans_LeavingMeaning
geplaatst:
wo 14 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!