Door eeuwenlang gefilibuster over en herhaaldelijk en opportunistisch de kant te kiezen van Het Kwaad mag het niet verwonderen dat de Katholieke kerk zelf een satanische waas over zich heeft gekregen. Hoe de Kerk klinkt (of zou kunnen klinken) als vertegenwoordiger van dat kwaad laat de Italiaan met de Nederlandstalige naam Adam Van Maledict bijzonder overtuigend horen op ‘Le Nove Ombre Del Caos’ , een onheilspellende soundtrack bij een fictieve horrorprent. Dat het zo is opgevat, blijkt uit het artwork, de typesetting en de bijgeleverde bioscoopposter. Geen twijfel mogelijk dus over het concept. Op dit album (het zoveelste in een indrukwekkende serie) laat hij zich op synths, stem en piano bijstaan door de nobele onbekende Maximilian Bloch. Zelf neemt hij onder meer (kerk)orgel, drums, bas en modulaire en reguliere (analoge) synths voor zijn rekening. Het geluid van dat kerkorgel zet de toon vanaf openingstrack ‘Un Sospiro Nel Profondo Nero’. Vervolgens betreedt Adamennon de catacomben waar occulte bands als Goblin, Zombi of Asva de dienst uitmaken. Uit een aantal sinistere basis-ingrediënten zoals ritualistische doom, dark ambient, Gothic, psychedelische drones, black metal, modern klassiek, seventies progrock en avant-garde boetseert Van Maledict boosaardige liturgieën, semi-Gregoriaanse gezangen incluis. ‘La Giostra Del Folle’ roept niet op tot het gebed, maar evoceert een heksensabbat. Niet het licht, maar het donker wordt aangeroepen. Initieel was Adamennon een black ambientproject, na verloop van tijd vervelde het gelukkig tot dit veelkoppige monster waarmee Adamennon zichzelf overklast. Dit is avontuur, waanzin, terreur, dreiging en duisternis in een, net zoals in de beste Italiaanse horrorfilms van de jaren 1970. Komt dat zien!
