De Luxemburger Jérôme Reuter behoorde met Rome tot de laatste interessante en relevante lichting van het ondertussen opgedoekte Zweedse Cold Meat Industry. Dat label grossierde de eerste jaren in dark ambient, maar naar het einde toe kwam er ook meer en meer apocalyptische en martiale folk om te hoek kijken. In dat segment bevindt zich ook Rome. Of toch grosso modo want Rome verrijkt dat genre met onder meer traditioneel chanson, cold wave, industrial, neo-klassiek en pop. Ondertussen zijn we een flink aantal albums verder, maar doet Reuter nog steeds waar hij goed in is: epische songs schrijven waarbij hij vaak thematisch puurt uit de turbulente geschiedenis van het Westen. Teksten en titels komen in het Engels, Duits, Frans en zelfs Latijn. Met zijn donkere, warme stem en een akoestische gitaar als basis bewijst hij nu al jaren spannender dingen te maken dan (de recentere output van) voorgangers als Death In June of Sol Invictus. Op ‘Le Ceneri Di Heliodoro’ worden vertrouwde onderwerpen aangesneden, zo blijkt al op het eerste gezicht uit titels als ‘Who Only Europe Know’, ‘The West Knows Best’ of ‘Uropia O Morte’. Verder ontbreken sporadische geluiden van duikbommenwerpers en stalingorgels niet, waardoor het oude militaire kantje niet helemaal wordt uitgeveegd. Niet dat ‘Le Ceneri Di Heliodoro’ een terugkeer is naar zijn beginjaren, maar afsluiter ‘Desinvolture’ had bijvoorbeeld zo op een plaat van Les Joyaux De La Princesse gekund. Echt onderscheidend in de totaliteit van zijn oeuvre is dit dertiende album dus niet. Vakwerk des te meer. Rome stelt nimmer teleur, maar verrast ook niet (meer).
