Langweiligkeit 11 – 12 en 13 november 2010

Antivervelingsfestival presenteert spektakel in de RAC Hallen

Langweiligkeit 11 014
Bar bij podium Het Gesticht

Op weg naar Langweiligkeit 11, het Haagse antivervelingsfestival, hoor je de beats al van ver uit de RAC Hallen schallen. Ben je eenmaal het Langweiligkeit-universum binnengestapt, dan is er geen weg terug. Desoriëntatie is onvermijdelijk: hier wordt live street art gemaakt, daar kun je chocotaart en tortilla’s eten, er zijn projecties, honderden alternatievelingen, fluorescerende stands met alcoholische goedjes, wierookstokjes, beukende deejays en snoeiharde gitaarbands, en dat alles in het labyrint van de industriële RAC Hallen, de hallen van de vroegere Rijks Automobiel Centrale.

Bij binnenkomst kom je terecht bij dubstep/ breakcorepodium Het Gesticht en de helling naar de bovengelegen TBS Kliniek, waar het hele weekend techno te horen is. De eerste indruk is die van een prettig chaotisch dansfeest. Het is even zoeken naar de bandpodia Schots en Scheef, die achter een dichte deur verstopt zitten. Dansen kun je zeker dit weekend, met deejays als Mat Weasel en Milanese. Maar Langweiligkeit is er vaak vroeg bij wanneer het op interessante bands aankomt, dus ben ik dit weekend vooral bij het gitaargeweld te vinden. Enkele hoogtepunten.

Undergroundlabels en nichelegendes

Langweiligkeit 11 086
That 1 Guy

Haags undergroundlabel Motorwolf is goed vertegenwoordigd op deze editie van Langweiligkeit. De rauwe, hypnotiserende rock van Santa Cruz, is een welkome afwisseling van het beatgeweld. Tegenover podium Schots begint Rene SG meteen na het optreden van Santa Cruz op podium Scheef. Het drietal gaat verder waar The Ramones ophielden, gewapend met razendsnelle nummers met titels en teksten die niet veel verder komen dan, pakweg, ‘Fuck This Shit’. Als het publiek onaangedaan blijft onder het obsceniteitenoffensief reageert de band met het nummer ‘Arty Farty Bullshit’. Rene SG bewijst zich maar weer eens als een geweldige aanwinst voor het Langweiligkeit Records label.

That 1 Guy was eigenlijk alleen voor de zaterdag geboekt, maar mag op de vrijdag een extra optreden geven. Deze maverick had een aantal jaar geleden groot succes op Lowlands en is nu eindelijk terug, in een ideale setting. Martin Bisi, die als producer furore maakte met onder meer Sonic Youth, Foetus en Swans, staat na That 1 Guy geprogrammeerd en trekt tegen 1 uur slechts een handjevol publiek. De bezoekers zijn elders in het pand aan het dansen, en Bisi en band hebben moeite de aandacht van de resterende mensen er bij te houden. Ze beginnen met een langzaam nummer, verzanden in effecten en Bisi zelf schakelt wat klungelig over tussen instrumenten.  Hij is duidelijk een producer in hart en nieren. Toch had ik deze nichelegende wel wat meer publiek gegund.

Kaarttrucs en nepbloed

Langweiligkeit 11 073
Street art op de bovenverdieping

Op de zaterdag pak ik bij binnenkomst een stukje van het optreden van So What mee. De band speelt strakke poprocknummers, maar lijkt een beetje te clean voor Langweiligkeit. Motorwolf-coryfee Orange Sunshine is beter op zijn plek op het festival en geeft een overtuigend optreden weg. Onbetwist hoogtepunt van het weekend is That 1 Guy. Zijn optreden op de zaterdagavond trekt een groot publiek. Als vanouds draait zijn show om de zelfgebouwde Magic Pipe, een instrument vol effectentriggers, waarmee hij dansbare nummers in elkaar zet. Hij bewerkt de Pipe met een strijkstok, klopt, stampt, schuift, neuriet, zingt en bespeelt zelfs, jawel, een versterkte cowboylaars. De tweede dag voegt hij daar voor de goede orde nog kaarttrucs aan toe ook. That 1 Guy is een performer van de bovenste plank.

Langweiligkeit 11 163
Bombay Show Pig

De catchy horrorpunk van Zombina & The Skeletones klinkt alweer op het tegenoverliggende podium, als ik nog rondhang bij That 1 Guy. Ze kunnen het fantastische optreden van That 1 Guy niet overtreffen, ondanks enthousiaste show compleet met nepbloed en zombieschmink, maar hebben wel genoeg fans in huis om ze over te halen tot het spelen van een toegift. Bombay Show Pig is de meest interessante Haagse band van dit moment. Het optreden op Langweiligkeit is de laatste datum van de releasetour van hun langverwachte debuut EP ‘Baby It’s a face’. Hun geluid refereert aan Yeah Yeah Yeahs en Death From Above 1979, maar is vooral heel eigen. Met een combinatie van soulvolle zang, rauw gitaar en -drumwerk en energieke optredens onderscheidt Bombay Show Pig zich van het gros der Nederlandse indiebands. De perfecte afsluiter van de 11de editie van Langweiligkeit.

Langweiligkeit 11 136
Zombina & The Skeletones

Van een soort guerrillaovername van de Haagse Binnenstad, is Langweiligkeit uitgegroeid tot een zelfstandig evenement dat onverstoord tegen de stroom in blijft varen. In de RAC Hallen heeft Langweiligkeit alle vrijheid om zich uit te leven met een tegendraads programma van veelal psychedelische, rauwe gitaarbands, dubstep en techno. Daarmee blijft het festival een must voor elke partyfanaat en muziekliefhebber.

tekst:
Leonor Faber-Jonker
beeld:
Langweiligkeit-11-014
geplaatst:
ma 15 nov 2010

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!