Langen Ro

In 2015 debuteerde Geir Sundstøl met het album ‘Furulund’, een plaat die overal lovende recensies kreeg en zelfs een nominatie voor een Grammy opleverde in zijn thuisland Noorwegen. De man was dan ook niet aan zijn proefstuk toe. Hij is een zeer ervaren sessiemuzikant, die zowel gitarist, multi-instrumentalist en tegelijk instrumentenverzamelaar is. Hij speelt als quasi anonieme gitarist mee op meer dan 250 platen, waaronder bijvoorbeeld ook bij een klepper als A-Ha. Dat hij niet steevast de commercie opzoekt, bewees hij met zijn solodebuut. Dat bewijst hij nogmaals met diens opvolger, het wondermooie ‘Langen Ro’. Om te beginnen nodigde hij een resem bevriende muzikanten uit, waaronder David wallumrød, Erik Sollid en Erland Dahlen. Hij kiest tevens voor een divers muzikaal palet. Een door hem opgewaardeerde traditional gaat de strijd aan met een door Giorgio Moroder gecomponeerd ‘Tony’s Theme’ (uit de film ‘Scarface’), dat een volledig nieuw jasje krijgt aangemeten. Het stuk is quasi onherkenbaar door het ontbreken van synthesizers en is een waar huzarenstukje. Ook de resterende nummers, waarvan het merendeel door Sundstøl werden geschreven en uitgewerkt, zijn kleine miniatuurtjes annex meesterwerkjes. De warmte die de plaat uitstraalt, mede doordat ze in een kerk in Oslo in een paar dagen tijd werd opgenomen, straalt van elke noot af. Op een instrument meer of minder wordt niet gekeken, als het maar past bij de ietwat dromerige ambient- of arty filmsfeer die ‘Langen Ro’ uitdraagt. Die sfeer, die Sundstøl onderwatermuziekgerelateerd noemt, zelf wekt hij op door het veelvuldig gebruik van synthesizers (behalve dan op ‘Tony’s Theme’). Zijn jarenlange ervaring in dienst van anderen resulteert uiteindelijk in een plaat die eigenlijk nergens mee valt te vergelijken, en dat is in deze tijden van overaanbod, geen sinecure.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Geir_Sundstl_Langen_Ro
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!