AMOK brengt binnenkort weer een pak internationale namen naar Brugge. Op de openingsavond gaat alle aandacht echter naar boeiend lokaal talent uit de stal van W.E.R.F. Records, die daarmee meteen het startschot geven voor hun dertigste verjaardagsfeest. Wij blikken achterom en vooruit met Benny Claeysier, de stuwende kracht achter het label.

‘Merk ik een brede blik en technisch meesterschap? Gaat het verder dan mainstream pop? Dan wil ik het ondersteunen.’

‘W.E.R.F. begon in feite als een one shot,’ vertelt Claeysier vanuit zijn bureau in Kaap. ‘En het was ook totaal niet de bedoeling om winst te maken. Vandaar de kwinkslag in de naam: Wasted Energy Record Factory.’ W.E.R.F. voor de vrienden dus. Het ontstaansverhaal gaat als volgt: Kris Defoort vond in 1993 niet meteen een label voor zijn volgende cd en klopte dan maar aan bij De Werf, die warme zaal in Brugge waar hij wel vaker optrad. Of zij niet eens wilden proberen? Een gouden zet, want sterke man Rik Bevernage geloofde in Defoort en was dwars genoeg om voor één keer in het onbekende te duiken. Het is geen toeval dat Kaap jaarlijks de Prijs van de Contrariteit uitreikt in naam van de inmiddels overleden labelbaas. ‘Oh ja, Rik was vree contrarie,’ mijmert Claeysier. ‘Hij was nog een echte communist en het theater in De Werf bevond zich duidelijk aan de linkse kant van het politieke spectrum. Alles wat te commercieel was, had dus bij voorbaat afgedaan. Freejazz was zijn lust en zijn leven, maar voor het label besloot hij toch breder te kijken.’

Steunpunt

Toen er na het experiment met Defoort mondjesmaat nog meer releases volgden, kreeg de visie van Bevernage snel vorm. Het gesubsidieerde label zou dienen als steunpunt voor artiesten die elders buiten de boot vielen. Opvallend is dat bij de eerste releases ook enkele opnames van theatermuziek zitten die eerder in De Werf te horen was geweest. ‘Die synergie is er altijd geweest,’ vertelt Claeysier. ‘Het label had zijn bureau in De Werf en iedere artiest kon er zijn plaat ook voorstellen aan het publiek. Maar goed, de focus kwam toch al snel op Belgische jazz te liggen.’

Een welkome aanvulling op andere labels, zo bleek. Waar W.E.R.F. Records begon met vier voorzichtige releases per jaar, steeg dat aantal geleidelijk aan naar acht à tien. Claeysier sloot in 2008 aan en maakte sindsdien de evolutie van dichtbij mee. ‘Ik was er inderdaad niet vanaf het begin bij, toen was ik tien,’ lacht hij. ‘Toen ik mijn studies journalistiek had afgerond – met een thesis over jazz – hoorde ik dat W.E.R.F. Records iemand zocht. Ik heb spontaan gesolliciteerd, nog voor er een vacature was verschenen. Zo rolde ik het label binnen en ik ben daarna nooit weggeweest. Eerst deed ik vooral productie en distributie, terwijl Rik de artistieke keuzes op zich nam en me wegwijs maakte in onze scene. Zo pikte ik dingen op en kon ik steeds vaker voorstellen doen voor releases. Toen Rik op pensioen ging, kreeg ik ook de artistieke leiding.’

Buikgevoel

Claeysier ziet het als zijn taak om het werk van Bevernage voort te zetten, maar legt uiteraard zijn eigen accenten. Zo gaf hij gaandeweg meer plaats aan aanstormende talenten als Nathan Daems, Lander Gyselinck, Mattias De Craene, enzovoort. Wanneer we hem vragen naar een plaat die het label typeert, hoeft hij dan ook niet lang na te denken. ‘Het debuut van SCHNTZL. Hendrik (Lasure) en Casper (Van De Velde) waren toen amper vijftien en zestien, maar we zijn er samen voor gegaan, wat hen lanceerde naar een mooie carrière.’ En in één adem: ‘De samenwerking van het Ragini Trio met zangeres Sawani Mudgal. We deden toen alles: Mudgal overvliegen uit India, repetitieruimte aanbieden, de plaat opnemen, de tour regelen, … Tijdens de repetities was ik zelfs hun persoonlijke kok!’

Beide projecten rekken de definitie van jazz stevig op. Waar trekt Claeysier de grens bij zijn selectie? ‘Die vraag houdt me constant bezig. Uiteindelijk volg ik mijn buikgevoel: Vind ik de artiest interessant? Merk ik een brede blik en technisch meesterschap? Gaat het verder dan mainstream pop? Dan wil ik het ondersteunen. Uma Chine is helemaal geen jazz, maar het is wel een enorm creatieve band. Zou dit elders opgepikt worden?’

Jazz-oren

Waar die aanpak toe leidt, kun je op 30 september dus nog eens horen tijdens AMOKathon: acht gratis concerten verspreid over de Brugse binnenstad. Een opvallende naam op de line-up is die van Maris. ‘Ja… Die muziek ligt ver van de roots van het label,’ beseft Claeysier. ‘Maar pas op, de plaat klinkt misschien afgemeten voor jazz-oren, maar live speelt de band best open, mede dankzij Thomas Jillings op sax. Het is gewoon een uniek, creatief geluid. Mariske (Broeckmeyer, red.) had me meteen overtuigd om uit mijn comfortzone te treden.’

Dan is Gratitude Trio een ander paar mouwen. Het Frans-Belgische trio bestaat intussen tien jaar en vond na twee releases bij El Negocito Records onderdak in Brugge. We merken snel waarom. ‘Ik hou van alle artiesten die bij ons zitten, anders zou ik niet met ze werken,’ begint Claeysier aan zijn bekentenis, ‘maar Jeroen Van Herzeele is voor mij een geval apart, hij is de Belgische John Coltrane. Zijn sound is enorm spiritueel maar hij kan ook free gaan. En hij blijft maar experimenteren – met elektronica, een EWI (Electronic Wind Instrument) … In de muziek van Gratitude Trio komt ook van alles samen: jazz, funk, zelfs drum-‘n-bass. Als ik een commercieel label had, zou ik hier waarschijnlijk mijn broek aan scheuren. Maar dat speelt gelukkig geen rol.’

Hetzelfde geldt vast voor mòs ensemble, dat ergens tussen folk, impro en jazz zwerft en bovendien een driekoppig koor telt dat zelden unisono zingt. ‘Die band was een idee van bassist Kobe Boon, die ik altijd al heel interessant vond. De muziek is prachtig maar niet evident, je moet er even voor gaan zitten. Daarom vind ik ze live ook zo sterk.’

Tram 3

De label night op AMOK is een mooie aanloop naar 2023, het jaar waarin W.E.R.F. Records dertig kaarsen uitblaast. Om dit te vieren plant Claeysier een retrospectieve compilatie met zijn favoriete W.E.R.F.-werk van de afgelopen decennia. Daarnaast gaat het label een samenwerking aan met JazzLab dat eveneens op tram 3 springt. Zo zal het drie bijzondere projecten ondersteunen met een release. ‘Een van die projecten zal een ancien in de kijker zetten, waarbij de keuze viel op Chris Joris. Fantastisch! Zijn ‘Out of the Night’ is een van mijn favoriete albums in onze catalogus. Je krijgt een primeur: we gaan dit album binnenkort voor het eerst uitbrengen op vinyl.’

En zo blijft W.E.R.F. Records zijn stempel drukken op de Belgische scene. Op nog eens dertig jaar?

Dit artikel verscheen eerder in GC #171.

Discografie