Het etnotronika-debuut ‘La Hoja De Eucalipto’ (‘Het Eucalyptusblad’) van de Belgisch-Boliviaanse Susobrino is een product van een persoonlijk reisverhaal door de oerwouden en bewoonde wereld in Bolivia. Anders dan bij de meeste etnotronika-muziek ligt er hier meer nadruk op de organische etno-kant en minder op de tronika-kant, en vermengt hij speels lokale folklore(muziek) en geluidslandschappen. Het album, dat voortborduurt op de weg die hij op zijn ep ‘Mapajo’ was ingeslagen, gaat over een tocht die vijf wezens maken na afloop van een eucalyptusceremonie. Ze komen onderweg allerlei beproevingen tegen in de voor hen onbekende omgeving waar ze doorheen moeten -het oerwoud en woestijn- en komen herhaaldelijk een mysterieus fictief wezen tegen, ‘Polahimán’, dat hun lot bepaalt. De composities navigeren tussen opzwepende percussie, stemmen, gitaartjes, fluitjes, subtiele synth-geluidjes en sfeervolle omgevingsgeluiden. Hij schuwt niet om enige rauwheid in de opnames te behouden: sommige melodieën zijn erg los gefraseerd en zitten tegen het valse aan, en je hoort op een gegeven moment wat wind in de microfoon waaien. Maar dergelijke artistieke keuzes zorgen voor een meer doorleefd geluid die je echt deelgenoot maken van de muzikale reis in plaats van dat het een kille ver-van-mijn-bed-show wordt. Het album blijft na meerdere luisterbeurten goed overeind en deed me denken aan de tijd dat ik ‘Clandestino’ van Manu Chao grijs draaide. Susobrino’s rijke muzikale verbeeldingskracht heeft geresulteerd in een meeslepende soundtrack; en in een bijzonder prettige reisgenoot.
