Kwantiteit ten koste van kwaliteit

Tussen 13 en 17 januari vond in Groningen voor de dertigste keer het Eurosonic Noorderslag festival plaats. De stad is bomvol met netwerkende mensen en in iedere (uit)hoek spelen bandjes. Het aanbod is overweldigend maar er klinkt ook kritiek. Wordt het niet te veel, gaat het nog wel over muziek?

De organisatie van Eurosonic Noorderslag (ESNS) is heel goed in positieve berichtgeving. De laatste band was nog niet uitgespeeld of er werd een ronkend persbericht de deur uitgestuurd waarin werd gesproken over een mooie jubileum aflevering en een trotse creatieve directeur. Ook werd er flink met cijfers gestrooid. Zo traden er 345 acts op verdeeld over 53 podia (waarvan elf in de Oosterpoort tijdens Noorderslag). Op de conferentie, overdag, liepen ruim 4100 (muziek?) professionals rond. Kwantiteiten om blij mee te zijn, maar hoe zat het met de kwaliteit?

Eurosonic
Eurosonic

Journalist en echte muziekprofessional Peter Bruyn schreef daags voor ESNS een kritisch stuk in het Dagblad Van Het Noorden over het festival in Groningen. Ook in de wandelgangen was kritiek te horen op zowel het dagprogramma als op de concertprogrammering. Voornaamste klacht was dat het steeds meer gaat over marketing en niet meer over muziek. Gonzo (circus) sluit zich hierbij aan. De conferentie was te veel gevuld met abstracte onderwerpen en bijeenkomsten voor bobo’s die veel te ver afstaan van de muziek zelf. Zo was er een bijeenkomst over de toekomst van het cultuurbeleid in Nederland, waarbij de panelleden afkomstig waren uit vooral de theater en museum hoek. Dat panel werd niet eens voorgesteld aan de zaal en het begon direct zijn mening te geven over de huidige culturele tendensen in ons land. Hoort zoiets thuis op Eurosonic? Andere onderwerpen die je eerder in het Rai Congrescentrum zou verwachten waren bijvoorbeeld: ‘Presenting The Music Data Landscape’, ‘How Blockchain Technology Could Revolutionize Copyright’ of ‘Geld Verdienen In Een Online Toekomst’.

Op het gebied van live muziek was het aanbod in Groningen overweldigend. Te meer daar naast de officiële ESNS gelegenheden ook talloze café’s en andere podia een speciaal programma boden. Tel daar nog eens de instore optredens overdag bij op (in onder andere Plato) en het duizelt je. Voor sommigen is dit een duidelijke overkill situatie. Een nadere beschouwing van het programma met een Gonzobril op bracht snel aan het licht dat er werkelijk bar weinig echt avontuurlijke, laat staan experimentele muziek te horen zou zijn. Gelukkig waren er een aantal alternatieve niet-officiële podia waar veel te beleven viel. Ondergetekende betreurt het dat hij niet aanwezig was bij de concerten van de jonge en vernieuwende elektronica formaties Vuurwerk, uit België en het Nederlandse Polynation. In dit genre waren dat verreweg de meest interessante namen. Voor de betere dance moest je als gebruikelijk naar Simplon en het Platform Theater. Hier blijkt ESNS ons ieder jaar toch een klein beetje te kunnen verrassen. De meest opvallende acts hier kwamen uit Engeland. Zoals Mura Masa, de alias van de piepjonge Alex Crossan. Hij maakte te gek swingende beats die hij luid en strak de zaal in slingerde. Jammer was alleen dat zijn zangeres een te gewoon r&b stemgeluid had. Waardoor de songs met haar vocals op den duur begonnen te vervelen. Zijn eigen instrumentale stukken met grime invloeden klonken daarentegen hitsig en opwindend. Meer opzien baarde het Londens duo Stormzy. Op het podium stonden een dj en een mc, de klassieke hiphop opstelling. En ja, het leek wel of we bij een optreden waren van de eerste Londense rapcrews als London Posse of Three Wise Men. Geen voorgeprogrammeerde elektronica maar een dj en mc die op elkaar reageerden en uitgebreid communiceerden met de overvolle zaal in Simplon. Die typische old school Britse rap werd vermengd met grime, waardoor er een explosief mengsel ontstond dat de zaal uit zijn bol deed gaan. Ook het vrouwenkwartet Soom T verloochende hun Britse roots niet. Hun zwarte zangeres had een zwaar Schots accent en toastte als een volleerd reggae-mc. Helaas wisselden ze hun eigentijdse reggae af met middelmatige disco en blues nummers. Oscar is een synthpop act waar ik veel van had verwacht. Mijn naamgenoot is zanger en had een band mee genomen. Samen maakten ze muziek die geïnspireerd lijkt door het voormalige Schotse label Postcard. Verder leek Oscar goed geluisterd te hebben naar Morrissey.

Mura Masa
Mura Masa

Ondanks deze inspiratiebronnen liet de band een matige indruk achter. Dat kon niet gezegd worden van de bandjes in O’Ceallaigh. In deze pub speelden twee avond vooral jonge Nederlandse acts onder de noemer ‘The Sound Of Young Holland’. Een van de organisatoren was het label Subroutine uit Rotterdam. De band die hier echter de show stal was The Firebirds. Met dit reünie optreden bewezen deze oudere Groningers dat hun ruige garagerock tijdloos is! Ook het Amsterdamse Apneu maakte indruk met hun ruige punk- en popsongs. Totaal anders klonk The Avonden, een Nederlandstalig éénmans project met vreemde niet alledaagse ingetogen songs.

Tijdens de door Wham Wham! uit Groningen en het Amsterdamse Subbacultcha ggeorganiseerde middag in de Sign gallerie ging het er vaak luid aan toe. Door met name de punk van de Pink Street Boys uit IJsland en de Deense groep Yung. Ook aanwezig in deze kleine locatie de Gents/Amsterdamse formatie Bird On The Wire. Ze speelden materiaal van hun zojuist verschenen album ‘Elephanta’ dat vol staat met avontuurlijke gitaarmuziek waarbij de vrouwelijke vocals zorgen voor een droompop-achtige sound. Idiot Smith is een duo uit Groningen met een klein Korg syhnthesizertje en syndrums. Hun sympatieke songs deden bij vlagen denken aan het legendarische Suicide. Harde en opwindende uitsmijter deze middag op het kleine etalagepodium van de galerie was Yuko Yuko, een jonge formatie uit Friesland met een The Homesick connectie. Hun snelle punk- en powerpopsongs zijn goed opgebouwd en zitten vol puntig gitaarwerk. Als het enige meisje uit de groep begon te zingen moest ik onwillekeurig aan de eerste singles van Siouxsie denken.

Kortom, het officiële ESNS programma is te behoudend voor de gemiddelde Gonzolezer. Dankzij de officieuze bijprogramma’s had ik voor Gonzo (circus) een geweldige tijd in Groningen en heb ik veel avontuurlijke muziek gezien. In de voorbeschouwingen van de traditionele media worden deze initiatieven steevast vergeten. Maar Facebook gebruikers kunnen deze evenementen makkelijk vinden.

 

tekst:
Oscar Smit
beeld:
WP_20160114_23_54_49_Pro
geplaatst:
ma 25 jan 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!