“Yeah! Yeah, yeah, yeah!”, hoor je Vandermark aan het begin van opener ‘Diggin’ That Harmolody’ aanmoedigend roepen, en meteen hangt er elektriciteit in de lucht. De titel suggereert het al: Ornette is een referentie, of toch de Prime Time Band, want er wordt gestpeeld met een kruipende baslijn die maar blijft wentelen op de wip tussen funk, jazz en psych. Vandermark (tenorsax) en Korhan Fatuci (altsax) nemen elk een solo voor hun rekening om de elementen uiteindelijk samen te voegen met uitbundig slotvuurwerk. Het zet de toon voor een even korte als excentrieke plaat. Alhoewel: wat het onlangs hervormde Konstrukt (met een nieuwe ritmesectie) in elkaar bokste met de Amerikaanse rietblazer is stevig verankerd in rocktradities die de laatste al niet meer zo nadrukkelijk bezocht sinds de dagen van Spaceways Inc. en Powerhouse Sound. Naast het klassieke instrumentarium bedienen de Turken zich van loops, synth en elektronische percussie en die worden ook gebruikt en niet enkel beschouwd als speelgoed om aan te frunniken. Dat zorgt ervoor dat de loome groove van ‘Semasen’ de temperatuur doet stijgen zonder verspilde energie, en dat het verrassende, met stuiterende beats volgestoken “East Of West, West Of East” daadwerkelijk het midden zoekt en vindt tussen freejazz en Turkse psych-pop. Even kleurrijk gaat het eraan toe op de B-kant, met de gruizige gitaren van ‘Ex-cess’ en de koortsige bezweringen van ‘Bamm!’ en ‘Cocoon’, waarin Vandermarks klarinet rondfladdert als een verdwaalde mus. ‘Kozmik Bazaar’ is zeker niet de beste plaat uit het oeuvre van Konstrukt of Ken Vandermark, maar het laat er wel een frisse wind door waaien en kreeg een perfecte titel.
