Ze is vooral bekend van een aantal onder de naam Klima uitgebrachte elektro akoestische droompop albums, medewerking aan het Brits/Franse ensemble Piano Magic en wat bijdragen aan albums van o.a. The Go! Team. Maar Angele David-Guillou heeft meer noten op haar zang. Uiteraard een pianiste van dit kaliber is niet voor een gat te vangen. Op Kourouma komt ze met een dik tiental composities die voornamelijk op een vleugel gespeeld worden, regelmatig aangevuld met cello en hobo, wat spaarzame percussie en een zingende zaag, en zelfs zo nu en dan met haar stem. De vleugel wordt in drie gevallen afgewisseld door een Wurlitzer elektrische piano, maar ADG beperkt zich verder tot de basics. Dat laat ingetogen liedjes horen die naar eigen zeggen geïnspireerd zijn op wijsjes uit de Franse folkmuziek, en zwierige arrangementen van Europese en Latijns-Amerikaanse barok. Al met al is Kourouma een intens rustig, lichtelijk zwierig album dat niet al te nadrukkelijk aanwezig is, dat op het meditatieve en zelfs slaapverwekkende af met passie en nauwgezetheid de mogelijkheden van de zwart en witte toetsen verkent.
