Koura

Het leven kan soms zo eenvoudig zijn. Neem nu ‘Koura’, recente cd van Tasos Stamou. Twee nummers, ‘Zither Drone’ en ‘Chord Organ Drone’. En dat is precies wat Stamou je te bieden heeft, zij het dat hij een doorgaande ondergrond als basis gebruikt voor toevoegingen die hij uit hetzelfde instrument gehaald heeft. Bij de eerste aangehouden toon lijken de twee stukken op elkaar. Maar al snel drijven ze uiteen. De citer produceert een weldadig wollig geluid, warm en zacht als wol. Het orgel is wat nasaal, heeft de neiging tot een vederlicht snurken. ‘Zither Drone’ blijft licht en helder. Tikjes op de snaren, en tonen die eerst sprankelend dan huilend op en neer golven. Het lijkt allemaal niet veel, maar bij elke stap die je in de muziek zet, openen zich deurtjes naar meer details, meer geluiden. Ergens diep verscholen zingt hier een blues, die het hart liefdevol uitwringt tot de vloer van je innerlijk een binnenzee wordt met minuscule zeilen tegen de plinten. ‘Chord Organ Drone’ ontvouwt zich in een ijzingwekkend traag tempo. Vanuit die eerste nasale toon breidt het spectrum zich uit naar groeiende akkoorden, die na verloop van tijd ondersteuning krijgen van een wiegend ronken, en overvlogen worden door flinterdunne strengen van goudblond geluid. Het is alsof je steeds verder ingezwachteld wordt door een immer voortrollend orgel in veelvoud, tot het naar binnen vouwt en onder de aarde verdwijnt. Best te genieten in opperste duisternis.

tekst:
René van Peer
beeld:
Tasos_Stamou_Koura
geplaatst:
zo 6 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!