Piloot - La Senne, Brussel - (c) Stephan Vercaemer

Koorddansen zonder voorbereiding

Een Brussels trio dat een album uitbrengt op een Spaans label? Redenen genoeg om een fijn feestje te vieren.

De Spaanse José Guerrero is eigenaar van het platen- en cassettelabel Mascarpone Records. Hij is ook mastering engineer bij Studio Plataforma Continental. Op vrijdag 22 november kwam hij de release meevieren van de derde cassette (‘ATARA’) van het Brusselse trio Piloot. Eén van de vele fijne groepjes op zijn label.

In La Senne (Zennestraat 88, Brussel) mocht José Guerrero – met zijn artiestennaam Rastrejo – het feestje openen. Daarna was het de beurt aan Piloot en als afsluiter het Franse Spelterini. Die brachten ook een cassette (Pergélisol/Chorémanie) uit op Mascarpone Records. Het werd een avond ter ere van de cassette, de vrije improvisatie én voor de ontdekkingsreizigers van interessante muziek.

Ultraritmisch

José Guerrero – lid van onder andere Betunizer, Jupiter Lion, Cuello en Segunda Persona – wil als Rastrejo een manier zoeken om met een open en vrije geest muziek te maken. Daarbij gebruik makend van het ritme als hoofdkarakter en gemixt met een abstracte en zeer persoonlijke kijk op het bestaande muzikale spectrum. De muziek van zijn elektronisch project omschrijft hij als Ultrarythm Electronic Gold.

Ultraritmisch was het zeker, elektronisch absoluut, en goud, tja, voor mij wel. Het was een combinatie van latino en disco, inclusief glitterbal. Maar de muziek zat evengoed vol donkere en mysterieuze sferen waarbij zowat bij iedereen al vlug een glimlach verscheen van ‘ja, ‘t zit goed’.


Zintuiglijk

Piloot, dat zijn Cyrille de Haes (elektronica en voor de eerste keer op elektrische contrabas), Florian Guibert (fluit en elektronica) en Jean-Philippe De Gheest (drums en elektronica). Ze vinden dat ze synesthetische kraut brengen met de focus op instant componeren.

Synesthesie – heb ik moeten opzoeken – is een neurologisch verschijnsel waarbij een zintuiglijke waarneming ongewild ook één of meerdere andere zintuiglijke indrukken oproept. Ongeveer 4% van de bevolking zou daar mee te maken hebben en bij de meeste gevallen komt het er op neer dat je bij een cijfer of letter een bepaalde kleur ziet, of zoiets.

Een nobele gedachte dus, die synesthetische kraut, maar hoe dan ook, ik ben al fan van het eerste uur. Hun geïmproviseerde muziek, waarbij drone, jazz en kraut de toon bepaalt,  zorgt keer op keer voor een onvoorspelbare hypnotische ervaring/reis. Op ‘ATARA’ blijft het feestje dan ook duren.

Evenwichtsoefening

Spelterini, met Pierre-Antoine Parois (drums), Nico Joubo (gitaar), Meriadeg Orgebin (gitaar) en Arthur de la Grandière (bas en elektronica), brengen een soort minimale noiserock, ‘music sur le fil’. De naam Spelterini is een verwijzing naar de Italiaanse koorddanser Maria Spelterini (19de eeuw). De enige vrouw ooit die de Niagara-kloof overstak. Het zet hun strakke manier van spelen extra in de verf.

Met hun recente plaat, ‘Pergélisol/Chorémanie’ (LP, Kythibong en cassette Mascarpone Records) op zak, spelen ze twee lange stukken heen en terug. Een evenwichtsoefening op een koord zonder veiligheidsnet en gebaseerd op ritme, drone en feedback. Heerlijk luid en meeslepend.

Rastrejo zorgde daarna nog voor de ambiance maar ondergetekende was al tevreden met zijn exemplaar van ‘ATARA’. Al bij al, een hele leuke en interessante avond op een formidabele locatie. 

Gezien: Mascarpone Disco Night met Rastrejo, Piloot en Spelterini – La Senne, Brussel – 22 november 2019

tekst:
Gonzo (circus)
beeld:
piloot-4
geplaatst:
wo 27 nov 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!