Kollektion 06: 1971-1981, Compiled By John McEntire

De invloed die Cluster op de elektronische muziek heeft (gehad), kan niet worden onderschat. In hun eigen tijd werd Cluster vooral in de avant-gardehoek geduwd en werd hun muziek als te moeilijk, te hermetisch beschouwd. Vanaf de jaren 1990 kwam daar gelukkig verandering in en tegenwoordig worden ze als pioniers beschouwd. Aanvankelijk ging Cluster als het trio Kluster door het leven. Nadat Conrad Schnitzler het trio verliet, gingen Hans-Joachim Roedelius en Dieter Moebius als duo verder en kenden in de periode 1971-1981 meteen hun glorieperiode met acht officieel uitgebrachte albums. Twee daarvan werden gemaakt met grootmeester Brian Eno, die toen al beider talent onderkende. John McEntire, alom geprezen drummer, producer en stichtend lid van Tortoise en The Sea And The Cake, mocht grasduinen in die acht albums om er een diverse en tegelijk evenwichtig klinkende compilatie mee samen te stellen. De elf nummers op de cd bieden zodoende een mooi overzicht van Clusters catalogus. Piano’s en synthesizers vechten om aandacht. Van die zogenaamde avant-garde is weinig te merken. Wel bevat de plaat een overdaad aan heerlijk dromerige klanken, en dat is meer dan voldoende voor een uitmuntende collectie. In de ‘Con-Struct’-reeks is het deze keer aan Schneider TM om aan de slag te gaan met het archief van Conrad Schnitzler. Die speelde zowat dagelijks op zijn arsenaal synthesizers en legde een archief aan van allerlei geluiden en fragmenten, opgeslagen voor eventueel gebruik in een van zijn composities. Het gaat in deze reeks dan ook niet om remixen, maar om werk dat wordt samengesteld uit fragmenten en geluiden uit het archief van de in 2011 overleden Schnitzler. Dirk Dresselhaus alias Schneider TM houdt wel van een portie noise, polyritmiek, polyharmonie en het soms ietwat naïeve minimalisme dat Schnitzlers werk kenmerkt. Dresselhaus beeldde zich zo goed mogelijk in hoe zijn composities zouden klinken als hij echt zou samen werken met Schneider TM. Het licht industriële karakter van Schnitzlers composities komt zodoende op de voorgrond, waardoor de plaat zowaar klinkt als een lieflijk instrumentale plaat van Throbbing Gristle of de afsplitsing Chris & Cosey. Dresselhaus slaagt er namelijk in om een wonderlijke constructie in elkaar te knutselen met eerbied voor het werk van Schnitzler en een net zo grote eigen inbreng. Een zeer geslaagd deel, misschien wel het beste, uit de reeks.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Cluster_Kollektion061971-1
geplaatst:
do 10 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!