Kio Ge

Wie doet het niet: kleine voorwerpen bewaren omdat de vorm of de kleur fascineert. Een vreemd gevormde kiezel, een grillig maar gladgeschuurd takje, een roestig stukje metaal. Dat soort voorwerpen klein en te koesteren, met geen ander belang dan de schoonheid van vorm, geen relatie met iets anders dan het verhaal dat je er zelf bij kunt verzinnen. Dat verzamelen, daar doen de twaalf nummers van Kio Ge mij aan denken. Het zijn overwegend korte improvisaties waarvoor het trio Jeph Jerman, Giacomo Salis en Paolo Sanna een fraai arsenaal aan instrumenten heeft gebruikt. Zo bespeelt de Amerikaanse geluidskunstenaar Jerman naast een aantal drums en een e-bow ook een bronzen kom, een wokdeksel, puimsteen en een desintegrerende verfkwast, en gebruiken de twee Sardijnse heren percussie-instrumenten, objecten, een lichtgestuurde handsynthesizer, een radiootje en meer. Ondanks het flinke instrumentarium houdt het drietal de titelloze nummers eenvoudig. Per nummer houden ze het aantal gebruikte instrumenten en voorwerpen beperkt, net als de wijzen van bespelen. Jerman, Salis en Sanna scheppen op die manier vooral abstracte sferen, creëren texturen met resonanties, contrasten, klankkleuren. Stroeve metalige geluiden, warm geklop, zoemende en ritselende tonen, een bel, een gong, geratel, gerasp en geschuif, zacht getinkel van een snaarinstrument. Is dat de geprepareerde citer van Sanna? Of een motortje dat ergens tegenaan wordt gehouden? Opvallend is hoe warm en organisch het allemaal klinkt, en hoe die klanken bijna als communicatie kunnen klinken. In zijn ingetogen eenvoud een prachtig album.

tekst:
Robert Muis
beeld:
JermanSalisSanna_Kio_Ge
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!