De Koerdische Syriër Rizan Said is dé drijvende kracht achter het geluid van Omar Souleyman en de nieuwe golf van digitale folk uit de Arabische wereld. Deze dubbele keyboardkoning zorgde er eigenhandig voor dat de westerse wereld leerde dansen op de dabke muziek zoals deze op bruiloften in het Midden-Oosten wordt beleefd. Souleyman is na een vreemde managerwissel een paar jaar terug een beetje een karikatuur van zichzelf geworden, zelfs een album geproduceerd door Four Tet kan dat gevoel niet wegnemen. Het is nu aan Rizan Said om even solo in het voetlicht te treden en verdiende lof te oogsten met zijn opzwepende kunsten op het Libanese Annahiya label. In acht instrumentele composities trekt hij stevig van leer en laat zijn vingers over de toetsen glijden voor een daverende sessie van dansbare digitale folklore. In ‘High Tension Zamer’ klinkt het keyboard als een kakelende kip, aangedreven door een dabke ritme in hellevaart, de topper van deze plaat. Treffende titels zoals ‘The Impossible Arab Kurd’, ‘When Vans Turn Into Clubs’ en ‘The Man Who Toured The World’ laten zien dat de man gevoel voor humor en inzicht heeft. Er zijn ook een paar verstilde composities te horen, zoals ‘Electric Mawwal I’ en ‘II’, die dienen als intro en outro. Voor de rest klinken de composities afwisselend clubby met een traditionele inslag of als elektrische woestijnstormen die razend tekeer gaan en waar Said alles uit de kast haalt zonder dat we de ontbrekende schreeuwzang van Souleyman missen. In navolging van de Egyptische electro-chaabi keyboardwizzard Eslam Chipsy laat deze plaat horen dat instrumentele elektronische Arabische muziek de toekomst heeft en dat westerse producers echt niet nodig zijn om tot een experimentele klank te komen. Hoog tijd om uw vizier te richten naar het oosten, het is nooit te laat.
