The Killing Horizon

De Portables zijn ondertussen twintig jaar actief. Niet dat ze aanhoudend in de belangstelling willen staan. Als de band te groot dreigt te worden, saboteren ze de boel zelf wel. We herinneren ons levendig dat ze op het moment van hun doorbraak geregeld shows speelden die dermate chaotisch en lo-fi klonken, dat het aanwezige publiek wel moest weglopen. Indertijd werd De Portables ingedeeld bij postrock, al was dat etiket er eentje waar ze eigenlijk weinig mee konden.

De groep, met Hans Gruyaert , Ingwio ‘Wio’ D’Hespeel, Bertrand Lafontaine en Jürgen De Blonde (Köhn), houdt niet van vakjes en nog minder van het feit dat een plaat dient te worden opgebouwd uit de bouwstenen van één genre. Eclectisch is een veel betere term voor wat ze al twee decennia doen. Vandaar een uitermate kleurige hoes, want donker en duister is de muziek op dit dubbelalbum zeker niet. En coherent klinken ook al weer niet, al is elk nummer wel herkenbaar als van De Portables.

De vooruitgeschoven single ‘The Undercurrent’ bijvoorbeeld, zeventien! minuten luisterplezier, waarin wat krautrockzang opduikt, om dan vijf minuten dub te worden en uiteindelijk te evolueren tot een aan Tortoise schatplichtige finale. ‘Dub Ist Alles’ geeft het al een beetje weg, en die typiche Jah Wobble-bas maakt het helemaal af. ‘Oliver’ klinkt als het begin van de band, postrock met blazers, terwijl ‘Contrapunk’ krautrock is en het korte ‘Cheese Also’ een eigen vorm van singersong laat horen. Elk van de negen nummers, samen net geen tachtig minuten, verkent een ander genre, maar dat stoort in het geval van deze met humor begiftigde muzikanten geen seconde. Wonderlijk album.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
DePortables_TheKillingHorizon
geplaatst:
wo 20 jul 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!