Stone Cavalli opent ‘Kill Violence’ met ‘Come On’, een stevige garagepunkrocker die het midden zoekt tussen het melodieuze van Queens Of The Stone Age en Triggerfinger. Het titelnummer is iets gekruider, met een saxofoon en het onmiskenbare handelsmerk van deze Italianen: de keyboards. Die ontbraken nog op het openingsnummer, waardoor de luisteraar initieel op het verkeerde been wordt gezet. Daar houden de Tarricone broers wel van. Simon (zang/gitaar) en Benjamin (drums, machines, keyboards) vormen namelijk Stone Cavelli. Beiden houden van een stevige setje punkrock maar voegen daar graag net dansbare keyboardlijntjes aan toe, waardoor hun nummers toch een eigen gezicht krijgen. ‘Chapter Nineteen’ is daar een zeer geslaagd voorbeeld van. Diepe bastonen uit de keyboards, ietwat schreeuwerige zang en een melodie die blijft hangen. Dat doet het duo ook in de resterende vijf nummers (de plaat duurt een half uurtje), en slaagt er zelfs in om telkens een kleine variatie aan te brengen. Dat is nodig, want eenvormigheid loert om de hoek. Het is dat een term als electroclash zo oudbollig klinkt, of we gebruikten hem voor dit ‘Kill Violence’. De plaat is echter een stuk beter dan voornoemde verwijzing, dus we zwijgen erover in alle talen.
