Kevin Verwijmeren
Verwijmeren is geen verzonnen artiestennaam, maar past goed: de naam klinkt als een nieuw werkwoord met een betekenis in de trant van ‘door langgerekte drones geraakt comtempleren’.
Geïnspireerd door de verschillende mengsels van ambient en drones van Tim Hecker, Loscil en Pan American, begon Kevin Verwijmeren twee jaar geleden met het maken van muziek waar hij ontspannen naar wilde luisteren. Hoewel hij zijn eerste album eigenlijk al snel af had, verschenen twee nummers daarvan eerst op de labelcompilaties Futuresequence 7 in 2013 en An Introduction to van Soft Recordings in 2014. Dit jaar bracht hij zijn volledige debuutalbum uit bij Soft Corridor Records.
Daarmee kunnen we in het rijtje van dark ambient-laptopartiesten Troum, Deaf Center en Barn Owl een nieuwe ster toevoegen aan het firmament. Qua sfeer lijkt het werk van Verwijmeren ook op dat van Marsen Jules Trio en Date Palms, hoewel beide naast digitale bronnen ook met analoge instrumenten werken. Verwijmeren heeft niet meer dan een laptop met Logic Pro daarop genstalleerd. Deels is dat een kwestie van ontoereikend budget, deels een kwestie van keuze: de kracht zit in de beperking. Hij wil werken aan zijn eigen geluid, en dat komt niet uit steeds een nieuw instrument of apparaat, maar uit nieuwe ideen. Een nadeel daarvan is dat live optreden met deze apparatuur niet mogelijk is, aangezien hij geen experiment wil uitvoeren, maar controle wil hebben over zijn materiaal.
Als postromanticus wil Verwijmeren de luisteraar een cocon bieden om tot een ander wereldbeeld te komen zonder spiritueel te worden! Een wereldbeeld waarin negatieve gevoelens niet worden weggemoffeld, maar hun eigen plek hebben. Die cocon is in het geval van zijn debuutalbum een bijna 45 minuten lange aaneenschakeling van drones, die luistert als n nummer. Dat is ook precies de intentie: het album is bedoeld als een goed gedoseerde drug waardoor je in een andere staat geraakt zonder je druk te maken over welk nummer je aan het luisteren bent. Dat het album is onderverdeeld in negen nummers dient volgens Verwijmeren om het gehoor te reinigen. Continu rauwe geluiden zou niet goed werken; de rustige delen zijn als pauzes tijdens de catharsis. De intentie is om de automatismen van het dagelijks leven te doorbreken en de sombere kant van het leven te aanvaarden door donkere doch mooie muziek te laten klinken.
Naast voornoemde muzikale inspiratiebronnen zijn het voor Verwijmeren ervaringen die indruk maken. Niet een wetenschappelijke theorie of een afbeelding van een kunsthistorisch meesterwerk, maar het zelf beleven van de werkelijkheid. Het leven in de Rotterdamse wijk Lombardijen, met zijn monotone flats met daarin rijen levens die zich voor je ogen voltrekken. Het gevoel dat je krijgt als je op reis bent en uit het raam staart naar het landschap en het leven dat aan je voorbijtrekt. Het aanschouwen van een Hollandse lucht bij het opstaan in de morgen. Ervaringen die een emotie oproepen, net als de muziek van Verwijmeren.
Reacties