Neen, wij zijn niet bang van improvisatie, jazzinvloeden of een bekabelde geprepareerde tuba. Het ding ziet er nochtans vervaarlijk uit, maar verzinkt uiteindelijk samen met al de rest in een prettig dreunende poel van elektronica, gitaarvervormingen, objecten en tapeloops. Hoe vetter de sound van dit Noorse drietal wordt, des te meer kunnen we hem waarderen. Het zijn vooral de introducties, die enige inspanning en concentratie van de luisteraar vragen: sommige beginpassages doen bijvoorbeeld denken aan wat een chimpansee zou doen als hij een gitaar in handen gestopt krijgt, terwijl hij in een speelgoedkist rommelt. Eens de elektronische bewerkingen het pleit winnen, klinkt alles weer logisch tegen een achtergrond van drones. Ook al zoekt iemand naar de snaren van de tuba en blaast een ander groepslid op de gitaar. Zeker wanneer de loops domineren, hebben tracks als ‘Blodstorkenebb’ zelfs industriële kwaliteiten. Ook de ingetogen afsluiter ‘Sibiriris’ maakt indruk met enkele ritueel aandoende passages. De drie leden hebben hun sporen al verdiend in jazz, improv en hedendaagse klassieke muziek (met Henrik Olsson van Skogen als bekendste naam). Dat hier een brede brug naar andere genres gemaakt wordt, bewijst de betrokkenheid van onder andere geestesgenoot Lasse Marhaug (mastering) en Rutger Zuydervelt (artwork). En natuurlijk mogen we niet naar huis zonder ook nog de naam Yodok te laten vallen als tuba-referentiemateriaal.
