‘Hiccup’ is nog maar een half jaar uit en daar is Tym Wojcik, het enige lid van Cup, al met een opvolger. Hij is een Pools-Amerikaanse drummer die vanuit Houston uiteindelijk in Queens, New York belandde.
Net als op zijn voorganger, volgens hemzelf zijn debuut (maar niet echt), staat de plaat bomvol korte rammelpunkpopliedjes. Deze keer echter wel met meer hoekjes af dan op ‘Hiccups’ en met minder zwakke momenten.
Dat is natuurlijk het voordeel als je het allemaal zelf doet. Doe je gewoon waar je zin in hebt. En dat is de platenkast eens uitpluizen op al het werk van Jad Fair, Half Japanese, Maureen Tucker, Daniel Johnston en nog wat weirdo’s die van die ongedwongen maar hemelse liedjes weten neer te pennen en te brengen.
Een andere boomloot waar Cup wel bij past, is het werk van Ty Segall, ook al zo’n overproductieve kerel. Verschil is dat we op ‘Jitter Visions’ alleen maar kwaliteit horen. Gevarieerd bovendien, van knetterend luid en hard (‘GumBoy’) tot rustig, bijna lo-fi (‘Runny Rummy’) en geknoei met gekke geluidjes (‘Freddie’s Bounce’). En het werkt. Allemaal. Heerlijke plaat.