Jiaolong

Dan Snaith wilt niet alleen als Caribou op een podium staan. Ook deejay-sets geven behoort tot zijn kunnen. Geïnspireerd door de uren plaatjes draaien, kriebelde de house-prikkels en doopte hij zijn project Daphni. De eerste prikkels werden vorig jaar al met de singles ‘Ye Ye’ en ‘Ahora’ voorgesteld. Nu zijn beste maatje Four Tet ook niet langer vies is van de reguliere viervierde maat en beuken op hun btw-aangifte staat, brouwde Daphni er ‘Jiaolong’ omheen. Terwijl Four Tet toch nog dromen vasthoudt, kiest Dan Snaith voor een directe afro-discofunk aanpak en klinkt het alsof hij verder gaat dan daar waar LCD Soundsystem zich ooit durfde wagen. ‘Jiaolong’ klinkt aldus politiek correct en perfect passend bij de hypes des tijds. Eigenlijk is ‘Jiaolong’ trouwens niets meer dan een verzameling doorheen de jaren gespaarde tracks. En dat breekt aan de continuïteit zuur op. Tenzij hij de titel ‘compilatie’ op de plaat gekleefd had. Op ‘Ahora’ – een aardige onderhoudende track die op zondagmiddag lekker in de oren ligt – speelt hij leentje-buur bij James Holden. ‘Jiao’ is louter een collectie kosmische dwalingen die hij op ‘Long’ beter in balans weet te houden. ‘Spring’ houdt vast aan een heerlijke groove waarop Daphni dan weer met de pitchknop van zijn analoge synthesizer de boel komt verpesten. Dat ‘Yes I Know’ klinkt als een overbekende househit helpt hem ook niet verder. Hij weet wonderwel waar de dance-klepel hangt en kent al de truukjes van de foor, alleen maakt dat van ‘Jiaolong’ geen geweldige plaat. Het is doodgewoon een verzameling tracks waarmee hij pronken wilt. Je blanke neefje ook.

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Daphni_Jiaolong
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!