Jannes van der Wal

Een Nederlandstalige ballade van meer dan twintig minuten over voormalig damkampioen Jannes van der Wal, dat is nogal een waagstuk voor een cd. Zeker als je daarbij in aanmerking neemt dat de drie overige nummers alles bij elkaar met een kwartiertje gedaan zijn, en een van die liedjes als tekst niet meer omvat dan het steeds herhaalde woord ‘dam’. Je kunt Meindert Talma geen gebrek aan durf verwijten. Hij maakt het helemaal waar. Twintig minuten voor één lied is lang, maar zoals Talma zelf al zegt, er is zoveel gebeurd in het korte leven van de dammer, minder zou hem tekort doen. Een enkele metrische struikelpartij daargelaten is de biografie treffend in woorden gevangen, en Talma geeft die woorden de juiste gevoelslading mee. Die wordt nog versterkt door een slepende drum en een pedalsteelgitaar. Het is een lied dat zonder enig probleem lange prairienachten rond een knappend kampvuur kan overbruggen. Bovendien wisselt Talma de coupletten af met instrumentale tussenstukken, waarin even de teugels losgaan. Zoals ook hijzelf doet aan het treurige slot van de ballade. Is dit op zich een passend eerbetoon aan een unieke persoonlijkheid, twintig minuten is mager voor een cd. De drie extra nummers zijn gelukkig veel meer dan simpele vullers. Het genoemde ‘Dam Dam Dam’ is een lied waarin symfonische rock en onversneden country elkaar vol in het gezicht raken. En wie kan er bezwaar hebben tegen de woorden uit de finale: ’als ik dam voel ik mijn honger niet eens meer’, in verband met een verblijf van Van der Wal in West-Afrika? Ik zeker niet. En om een reden die ik niet helemaal kan peilen, doet het me een geweldig plezier dat de plaat gewijd is aan een gewezen damkampioen, en ver uit de buurt blijft van voetbal.

tekst:
René van Peer
beeld:
Meindert_Talma_Jannes_van_der_Wal
geplaatst:
zo 6 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!