Goede titel, ‘Jankerd’; zeker voor een cd waarop het drama toch wel behoorlijk opgeschroefd wordt. Peerdeman vult zijn (in weerwil van de albumtitel Engelstalige) nummers vooral met zang en elektrische gitaar in, waardoor hij ergens tussen een ‘traditionele’ singer-songwriter en het vroege werk van überjankerds [b]Radiohead[/b] in zit. Tegen die laatste moet je natuurlijk kunnen. Peerdeman weet in elk geval zijn nummers prima op te bouwen, en dat levert bijvoorbeeld de meeslepende afsluiter ‘Smotherbox’ op. In dat liedje komt ook elektronica om de hoek kijken, bijvoorbeeld in de vorm van bevreemdende stemsamples. Eerder, op ‘(Sea)’, worden stemmen op bijna James Blake-achtige manier vervormd. Zo ontstaat er een gevoel van vervreemding die net wat sterker werkt dan de soms wat overdreven dramatiek van de plaat. Het manco van de plaat zit namelijk in de – inderdaad wat huilerig gezongen – teksten, die net te vaak leunen op storende zinnen en beelden waar je niet bij wegkomt bij de gemiddelde poëzierecensent. Nooit meer de weg terug vinden, voor altijd verdwaald zijn, dat werk. Maar verder is ‘Jankerd’ een geslaagd (mini-)album geworden, zelfs voor hen die Radiohead niet goed kunnen hebben.
