It’s Hard For Me To Say I’m Sorry

Christian Fennesz heeft de smaak van het samenwerken te pakken. Na het oorverdovende noisegeweld met King Midas Sound – de subwoofers van de Gentse Vooruit zijn nog steeds met een ziektebriefje thuis, herstellende van de heren hun doortocht – slaat de Oostenrijker nu de handen in elkaar met zijn Amerikaanse zielsverwant Jim O’Rourke. Zowel Fennesz als O’Rourke zijn geluidsfetisjisten die maar al te graag opereren te midden van het spanningsveld tussen improvisatie, elektronica, avant-garde en ruis. Eens ze daar aangekomen zijn, nemen ze rustig hun tijd om te experimenteren, zo telt dit album amper twee nummers. Het zijn lange composities die beiden pas na om en bij de twintig minuten afklokken. Dit is niet de eerste keer dat de heren onder één hoedje spelen, zo vormen ze samen met de Brit Peter Rehberg ook het trio Fenn O’Berg, maar dit ‘It’s Hard For Me To Say I’m Sorry’ is wel één van hun meest opwindende wapenfeiten. Soms erg lange ruisblokken trekken langzaam voorbij, en het resultaat is vaak betoverend mooi. Bijvoorbeeld midden in de tweede track ‘Wouldn’t Wanna Be Swept Away’, als na de catharsis het gitaargeweld dooft en er minutenlang hele mooie, kosmische klankpartijen minutenlang doorwerken. Bijzonder ruimtelijk en etherisch, en niet makkelijk om na afloop meteen weer naar de gewone wereld af te zakken.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
CHRISTIANFENNESZJI_ItsHardForMeToSayI
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!