Iron Triangle

Op ‘Iron Triangle’ verbergt Hobo onopvallende hints aan zijn thuisbasis. Hobo heeft Canada al geruime in geruild voor Berlijn. Maar het heimwee zit dieper dan waarschijnlijk blijkt uit berichten aan het thuisfront. ‘Iron Triangle’ verwijst naar het ijzeren driehoekspunt tussen Canada en Amerika. Een plek waar de spoorwegen elkaar kruisen, de plek waar Boychuck alias Hobo opgroeide. In 2010 knaagde het gemis te fel en dook Hobo de studio in om twee jaar later met ‘Iron Triangle’ M-nus van een release te voorzien. Een blik op de landkaart vertelt dat dit gebied vlakbij de spookstad Detroit gelegen is. Het geluid van de treinen en van aan van de boeiendste technogebieden zorgt voor de inspiratie. De eerste tellen van opener ‘Blackwell’ is het gekraak van verloren rijdende goederenwagons, de machinale deining van de omgeving, het gefluister van de vergankelijkheid. Nadien schakelt Hobo over naar een combinatie van uptempo minimal en techhouse waar hij niet echt vernieuwend te werk gaat, maar wel op een onderhoudende manier je als luisteraar aan het dansen krijgt. Af en toe dropt hij het ritme, opteert hij voor een dieper en slomer geluid waarbij hij minder in het traditioneel vierkwartsmaatgericht klankenpallet blijft maar weigert de muziek nog steeds te beklijven. ‘Iron Triangle’ dwaalt onopvallend rond in het niemandsland dat het uitbeeldt. Hobo is dus niet de langverwachte tweede adem voor M-nus, ondanks knallers als ‘Omega Point’ en ‘Sundown’.

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Hobo_IronTriangle
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!