Invisible Switch

Joey Anderson wordt gewaardeerd door liefhebbers van de wat vreemdere house en techno. Komend vanuit een achtergrond als danser, brengt hij sinds 2011 ep’s uit op labels als UntilMyHeartStops en Inimeg Recordings. In 2014 volgde zijn eerste lp op Dekmantel, ‘After Forever’, waarop hij op fijne wijze lichtvoetigheid combineerde met experiment en diepgang. Op zijn jongste plaat ‘Invisible Switch’ gaat hij op dezelfde voet verder, hoewel hij op dit album wellicht wat constanter is en laat blijken nog beter te kunnen. De eerste tracks zijn voornamelijk ambient gericht, waarmee hij perfect de sfeer weet neer zetten. Aandacht voort ritme komt langzaam op gang en pas bij ‘Reset’ komt er wat meer percussie bij. Dan nog richt hij zich voornamelijk op de hogere regionen -crashs en cymbals zetten de lijnen uit. In ‘Armarna’ wordt alles vervolgens wat duisterder en trippier. Joey Anderson schuurt tegen het experimentele aan; de muziek is net niet dansvloervriendelijk, tenzij men zich er voor open stelt (of aan de ketamine zit). De kwalitatief sterke nummers zorgen voor een soort duizeligheid bij de luisteraar. Dat gevoel vindt zijn hoogtepunt in ‘Nabta Playa’, een erg lekker en vervreemdend nummer, met diepe lagen en tribale percussie die vanuit de diepte langzaam naar boven komen. Echt hard knallen doet Joey Anderson pas in ‘Beige Mantis’, dat het hardste moment van de plaat is. Afsluiter ‘Blind Light’ leidt ons vervolgens weer terug naar de ambient sfeer van het begin van het album. Voor de liefhebbers van bijvoorbeeld Delta Funktionen een absolute aanrader.

tekst:
Niels Tubbing
beeld:
Joey_Anderson_Invisible_Switch_d
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!