Invisible Sky EP

De weg naar de Hel (en weer terug) kan je plaveien met kortstondige projecten waarin de combinatie van een jongen met synthesizers, een meisje met een stem, en een gezond wantrouwen tegenover intermenselijke relaties, de hoofdrollen opeisen. Jean-Marc Lederman (The Weathermen, Ghost & Writer en vele anderen) haakt via het wereldwijde web zijn talent aan de vocalen van de Zweedse Gabriella Astrom (Me The Tiger). Het resultaat is een minicd met vier tracks die zo opzettelijk radiovriendelijk klinken dat ze ook nauwelijks zullen opvallen wanneer je ze op de radio zal horen (mij is het nog niet overkomen). Alles is perfect volgens de regels van de kunst gemaakt: Grabriella klinkt op een lieve manier triest (en omgekeerd), de beats zijn tegelijk zacht en melancholisch, enzovoort. Kortom, een minimalistische Hooverphonic en echt iets voor autoritten tijdens een regenbui. Vluchtige sfeer primeert, en daarom draait Invisible Sky er de vier handen niet voor om, om enige banaliteit in de teksten te stoppen, wat natuurlijk wel een minpunt wordt van zodra het licht op rood springt en je gedwongen wordt om geconcentreerd te luisteren. Ten goede herinnert de klankkleur van de vrouwelijke zang ons aan het feit dat we nog voor de Zomerzonnewende onze vinylcollectie van Sträwberry Switchbläde wensen te vervolledigen.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
InvisibleSky_invisibleSkyEP
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!