Postpunk uit Frankrijk. Het lijkt een contradictio in terminis. Het uit Parijs afkomstige Rendez-Vous toont aan dat dit allerminst het geval is. Sterker nog, de band weet op eigen wijze los te breken uit de historische connotatie van het genre en geeft er een stevige Franse slag aan.

De band is in 2012 opgericht door Francis Mallari en Elliot Bethault. Een paar maanden later voegden Maxime Gendre en Simon Dubourg zich bij het tweetal en in 2014 werd de eerste ep uitgebracht, in 2016 gevolgd door de tweede. In 2018 volgde ‘Superior State’, hun eerste lp, die zowel door fans als de media met veel enthousiasme werd onthaald. Inmiddels is de band een stevige speler in het Europese tourcircuit, tijd dus om hen eens (per e-mail) aan de tand te voelen.

Vooruitgang

De band bestaat inmiddels zo’n zeven jaar. Hun muziek is in die tijd langzaam aan verandering onderhevig geweest. ‘Er zijn zoveel dingen gebeurd sinds we de band hebben opgericht… Onze eerste nummers lijken inmiddels uit een ander tijdperk te komen. Door de jaren heen hebben we ons geluid steeds verder ontwikkeld: het werd steeds agressiever en energieker. Daarnaast hebben we verschillende stijlen geïncorporeerd. Maar als we morgen een nieuw nummer proberen te schrijven, zal onze aanpak nog steeds hetzelfde zijn. Die bestaat uit eerst wat schetsen opnemen op de computer, zonder dat we een precies idee hebben over welke kant we op willen gaan. Die schetsen werken we vervolgens uit tot het kwartje valt.’

‘Daarnaast heeft het vele touren vanzelfsprekend ook invloed gehad op hoe we onze muziek benaderen. Aanvankelijk was dat vooral onbewust, aangezien we eigenlijk nooit nummers hebben geschreven met als doel ze op een bepaalde manier over te laten komen in een livecontext. We willen dat onze muziek op zichzelf kan staan. Maar tegenwoordig merken we dat er bepaalde ideeën insluipen, bijvoorbeeld over een brug die live erg tof zou kunnen klinken. Dat komt toch door de vele shows die we hebben gespeeld en de ervaring die we daaruit meenemen. We krijgen een steeds beter gevoel voor wat live effectief kan zijn.’

“Onze muziek wordt vooral gewaardeerd in Noordoost Europa.”

Uitlaatklep

Met tours in onder meer Rusland en China hebben de Fransen al een aardige geografische verspreiding van hun liveshows te pakken. ‘We hebben een aantal geweldige ervaringen opgedaan tijdens het spelen in Oost-Europa en Rusland, met mensen die compleet uit hun dak gingen en de teksten meezongen.

China was voor ons voornamelijk een opeenvolging van onverwachte situaties, maar ook die ervaring steken we weer in onze zakken. Intussen hebben we wel gemerkt dat onze muziek vooral lijkt te worden gewaardeerd in het noorden en oosten van Europa. Wellicht past het goed bij het slechte weer aldaar, of wellicht past het bij het wat ruigere landschap. Wat precies de reden is blijft gissen, maar het is mooi om te ervaren.’

De muziek van de Fransen kan introspectief worden beleefd, rustig luisterend met een hoofdtelefoon op, maar heeft ontegenzeggelijk een fysieke component, bron van een onstuitbare wens om op te springen en te dansen met een vuist in de lucht. Dat laatste spreekt de band ten zeerste aan.

‘We moeten toegeven dat we onze shows het liefst zien als een fysieke uitlaatklep voor de toeschouwers. Er zijn natuurlijk fans die liever aan de zijkant staan te genieten van de muziek – dat doen wij zelf ook vaak genoeg als we naar shows gaan – maar wij verkiezen toch eigenlijk een lichamelijke reactie in de vorm van een moshpit, dansen of springen en schreeuwen. Als dat ontbreekt, hebben we zelf het gevoel dat we iets niet goed doen.’

Terechtwijzing

Bij het luisteren naar de muziek van Rendez-Vous komt onlosmakelijk de koppeling met de muziek van de jaren 1980 naar boven. De band zelf erkent de invloeden van dit decennium, maar ziet zichzelf wel steeds verder ervan verwijderd.

‘De atmosfeer in onze nummers is deels bepaald door genres die we allen afzonderlijk veel luisteren, zoals cold wave, synth wave en postpunk uit de jaren 1980. Deze muziek is de reden dat we een klik met elkaar hadden en van daaruit volgde eigenlijk logischerwijze dat onze muziek hierop gestoeld was.

Toch hebben we ons altijd wat ongemakkelijk gevoeld bij het idee dat we kunnen worden getypeerd als een groep met een geluid dat zo kenmerkend is voor een bepaald tijdvak. Voor mensen die onze muziek beluisteren kan het misschien vreemd overkomen, maar het is oprecht nooit ons doel geweest om een specifiek geluid te reproduceren. Dat was ook een van de redenen voor onze beslissing om na onze ep ‘Distance’ een andere richting in te slaan; om los te komen van die associatie met de jaren 1980.’

Het postpunkgenre is toch vooral verbonden met een zeker Brits geluid. Op de vraag of het lichtelijk ironisch is dat een groep Fransen – over het algemeen toch niet de grootste maatjes met de Britten – zich in dat muzikale spectrum begeven, worden we op lichte toon terechtgewezen.

‘De afgelopen twee decennia zijn grenzen tussen stijlen en bands steeds meer aan het verdwijnen. Het Verenigd Koninkrijk heeft natuurlijk nog steeds wel bepaalde trends en een kenmerkende muziekindustrie, maar de invloeden van oudere Britse bands zijn al zo lang wereldwijd gemeengoed. Daarbij denken we dat ons geluid waarschijnlijk heel anders is dan die van de huidige generatie Britse bands.’

“Als een lichamelijke reactie ontbreekt, hebben we het gevoel dat we iets niet goed doen.”

Hybride

Ondanks dat Rendez-Vous geclassificeerd kan worden als een gitaarband, zijn er veel elektronische invloeden te duiden in hun muziek, van synthesizers tot drumcomputers. Tel daarbij de connecties die de band heeft met vele elektronische muzikanten (tijdens hun meest recente release-party stonden bevriende artiesten als Prurient en Silent Servant geprogrammeerd) én de remix van hun nummer ‘Exuviae’ – die een heel erg industrieel gothic geluid heeft – en de vraag rijst hoe de band zichzelf in dit licht beziet.

‘Voor ons is dit de afgelopen jaren een belangrijke vraag geworden. Op het podium zijn we een typische rockband, met gitaren en een echte drummer. Maar onze aanpak in de studio is juist te vergelijken met die van een elektronica- of technoproducer. We hebben moeite om hiertussen een keuze te maken en hebben daarom gekozen voor een hybride aanpak. We zijn zelf fan van bands als The Soft Moon en Girl Band, bij wie we een soortgelijke manier van werken herkennen.’

‘Wat remixes betreft: daar willen we absoluut meer mee doen. Of zelf nummers herbewerken, of dit laten doen door elektronica-artiesten die we zelf interessant vinden. Het eerstvolgende project is een samenwerking met Qual van Lebanon Hanover, daar zijn we in ieder geval erg enthousiast over. Het is voor ons weer een andere manier om de grenzen tussen instrumentele en elektronische muziek te doen vervagen. We zullen verschillende stijlen opzoeken, waarbij we willen voorkomen dat alle remixes hetzelfde klinken. We zijn een band die zich wil blijven vernieuwen.’

Dit artikel verscheen eerder in GC #155.

Live

Discografie