Big Brave was van de blikvangers op de afgelopen editie van het Utrechtse festival Le Guess Who?. De band ontwijkt alle genrelabels, en wordt getipt als een van de opwindendste namen van de laatste jaren.

Voor een band die zo’n overweldigend luide muziek maakt, heeft Big Brave een eerder verrassende oorsprong. Voorheen maakte zanger-gitarist Robin Wattie en haar huisgenoot en gitarist Mathieu Bernard Ball namelijk intieme folk, vooral om de buren niet te storen met hun werksessies. Maar na een tijdje begint het bij Wattie toch te kriebelen. “Op een gegeven moment wilde ik echt harde, zware muziek gaan maken. De rest van de band heeft wel een verleden in metal, noise en punk, maar ikzelf had voor Big Brave alleen maar akoestische gitaar gespeeld. Dat was ook best goed, maar ik was toch op zoek naar iets anders om mezelf uit te drukken. Op een dag heeft Mathieu per ongeluk mijn akoestische gitaar kapot getrapt, en dat leek me een teken. Of beter gezegd: ik heb het als excuus gebruikt om eindelijk een elektrische in huis te halen.”

Montreal

Zonder al te veel verdere plannen slaat het duo een nieuwe richting in. Drummer Louis-Alexandre Beauregard wordt ingelijfd, net als Wattie en Ball een multidisciplinaire kunstenaar uit Montreal. De eigenzinnige muziek die het trio begint te maken is geen hapklare brok, maar
enkele meevallers onderweg bezorgen Big Brave toch al snel na de release van debuut ‘Feral Verdure’ in 2014 de reputatie van een band om in de gaten te houden.
Wattie: “Het was niet zo moeilijk om de muziek te creëren, en Montreal is op cultureel gebied een inspirerende stad. Je kunt er behoorlijk goedkoop wonen, dus je kunt parttime werken en genoeg tijd overhouden om aan je muziek te werken. Maar het is er moeilijker om een publiek te vinden dat wil luisteren. Voor eender welke muziek je maakt is dat al zo, maar in ons geval hadden we ook nog weinig tot geen raakpunten met een vastomlijnd genre. Aan onze muziek valt eigenlijk geen touw vast te knopen (lacht)).
Wij hebben echter enorme mazzel gehad, echt een kwestie van het juiste moment en de juiste plek. Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra speelde een show in Montreal, en we merkten op dat er nog geen voorprogramma was voorzien. Dus we stuurden ze gewoon een mail en kregen zowaar ook nog een antwoord! Daarna hebben ze ons vaker gevraagd om hun shows te openen, en ze plaatsten ons ook op een festival met Godspeed You! Black Emperor dat door hen werd samengesteld. Die steun heeft ons echt geholpen, en deed heel wat mensen luisteren naar onze muziek. Deze samenloop van omstandigheden heeft echt in ons voordeel gewerkt. Eigenlijk frustreert me dat een beetje aan de muziekindustrie: er zijn zoveel geweldige bands, maar niemand die ze hoort. Je hebt echt een bekende naam nodig als referentie om hogerop te geraken.”

Uitverkoren

Het is een les die Big Brave vanaf dat moment nog vaker in zijn voordeel laat spelen. De volgende plaat ‘Au De La’ wordt opgenomen met Efrim Menuck van GY!BE,en bevat een gastbijdrage van Silver Mt. Zions Jessica Moss. Vervolgens besluit de band om ook op zoek te gaan naar een label dat hen kan helpen de ambities waar te maken. “Toen we klaar waren met de opnames, stelden we een lijstje op van onze zeven uitverkoren labels waar we graag op terecht zouden komen. Greg Anderson van Southern Lord was uiteindelijk de enige die antwoordde. Achteraf vertelde hij ons dat hij eigenlijk nooit op zulke open sollicitaties reageert, omdat hij er letterlijk honderden per dag ontvangt. Maar om welke reden dan ook heeft hij die van ons toch gelezen. Het zal wel geholpen hebben dat we Efrims naam hebben vermeld in het onderwerp van de mail.”
De mail bevat ook een link naar een livevideo, en Anderson is meteen verkocht. Niet alleen brengt hij de plaat uit op zijn label, ze worden prompt ook uitgenodigd om hem te vergezellen op tournee met Sunn O))).
Wattie: “Uiteindelijk hebben we een jaar lang met ze getourd, dat was een leerrijke ervaring. Het zijn zo’n vriendelijke en positieve mensen, die stevig lol kunnen trappen. Maar ze werken ook heel hard, en het was een voorrecht om daar getuige van te zijn. Je moet ook bedenken: we zitten op het label van Greg, dus voor ons was het ook een kans om hem te tonen dat we het echt menen met de band en onze muziek.
Ook het instrumentarium van Sunn O)))) heeft ons uiteindelijk sterk beïnvloed. Ze hebben een hele muur van versterkers, en op sommige plekken was er voor onze eigen versterking gewoon geen ruimte meer op het podium. Dus vaak speelden we gewoon op hun materiaal. Toen we eenmaal weer thuis op onze eigen spullen terugvielen werd het verschil pijnlijk duidelijk (lacht). Dat deed ons besluiten om te investeren in betere apparatuur, en ik ben zo blij dat we dat hebben gedaan. Het heeft veel bijgedragen aan ons geluid, dat nu echt een volledige ruimte kan vullen, op de manier waarop ook Sunn O))) dat doet: je hele lijf wordt erin meegezogen.”

Vallen en opstaan

In 2017 verscheen Big Braves meest recente worp ‘Ardor’, en het valt op hoezeer hun werk op nauwelijks drie albums is geëvolueerd tot wat het nu is. Van de korte nummers op ‘Feral Verdure’ tot de uitgesponnen, complexe stukken op ‘Au De La’ en het meer uitgebeende ‘Ardor’ zijn er zeker elementen die onmiddellijk herkenbaar zijn, met name de eigenzinnige zang van Wattie. Maar tegelijk hoor je duidelijk een band aan het werk die voortdurend op zoek is naar een nieuwe invulling van zijn geluid.
Wattie: “Onlangs beluisterde ik onze vorige platen opnieuw, wat ik doorgaans weinig doe. Maar veel van onze fans hebben echt hun eigen favoriet, en dat is niet noodzakelijk de laatste plaat. Het viel me nu pas op hoe verschillend onze albums in feite zijn.”
Alle leden van Big Brave hebben een achtergrond in beeldende kunst (ze hebben dan ook elk een eigen website met portfolio van werk). Uiteindelijk heeft dat hun geluid net zoveel gevormd als hun muzikale invloeden: Big Brave begint vanuit een artistiek concept dat gaandeweg wordt verkend en uitgepuurd. Wattie: “Het zou je verbazen welke muzikale invloeden er allemaal in steken. Dat gaat van folk naar soul en hiphop tot metal en doom, maar ook traditionele rock en postrock. We pikken daar echter vooral emoties op, en niet zozeer technieken of trucjes.
Een vroege invloed was zeker John Cages ‘4’33″’. In feite verkent hij daarmee de spanning die tijdens een performance ontstaat tussen het publiek en de artiesten. We wilden dus werken met veel ruimte en veel pauzes, maar evengoed met een muur van geluid. Het moest vooral ook eenvoudig en minimalistisch blijven. Dat ik zelf ook niet zo’n virtuoze gitarist ben heeft daar zeker mee te maken. Ik ‘gebruik’ mijn gitaar meer dan dat ik ‘m bespeel, ik ken nauwelijks akkoorden of noten. Vanuit die elementen proberen we een interessante live-ervaring op te bouwen. Daarom kun je de band pas écht begrijpen als je ons live hebt zien spelen: we hebben ons daar bewust op gefocust.
Wanneer we samenwerken, besteden we veel zorg aan de opbouw, de ‘flow’ van de muziek. Dat gaat gepaard met veel vallen en opstaan, vele uren waarin we wroeten op een ogenschijnlijk detail dat de richting van de muziek kan bepalen. Ondertussen zijn we dan ook al bezig met de drumpartijen die we in gedachten hebben, zodat we Louis-Alexandre enige richtlijnen kunnen geven. Wanneer hij erbij komt, gaan we nóg verder met bijschaven en uitpuren. En het kan gebeuren dat een stuk al helemaal is afgewerkt voor we beseffen dat het eigenlijk voor ons niet werkt. Dan keren we weer terug naar het beginpunt, en gaan de kern van het idee dan in een andere richting uitwerken. Dus het is hard werken, en lang werken!”

DRIJFVEER

Zoals gezegd is de zang van Wattie een belangrijke factor in het geluid van Big Brave. En dat is vooral opmerkelijk omdat de teksten nauwelijks verstaanbaar zijn. Ze fluistert, snauwt en krijst, en die intonaties lijken voor haar belangrijker te zijn dan de betekenis van haar teksten. “Ik schrijf de teksten inderdaad pas vrij laat in het proces, meestal pas tijdens de opnamen. Dat komt doordat ik vooral aandacht besteed aan het geluid van de woorden. Zo kan ik tot het laatste moment nog gaan voor het interessantste geluid.
Die manier van zingen bepaalt eigenlijk ook volledig de teksten. Ik kies mijn woorden op basis van de geluiden die ik met mijn stem maak, en probeer daar zo goed mogelijk regels mee te vormen die ook op een bepaalde manier iets betekenen. Meestal zijn het conversaties die ik in gedachten voer met andere mensen. Je kent dat wel: je hebt een discussie met iemand, en pas wanneer je je dat gesprek opnieuw voor de geest haalt kom je op de dingen die je had kúnnen zeggen. Verder houd ik de teksten bewust vaag, zodat de luisteraar zelf kan interpreteren waar het voor hem of haar persoonlijk over gaat. Ik wil geen concrete boodschap verkondigen. Voor mij gaat het om het overbrengen van een gevoel, en dat komt bij iedereen anders binnen.”
In het najaar van 2017 tourde de band voor het eerst door Europa, en in het voorjaar van 2018 keren ze alweer terug. Ze hopen ook nog dit jaar een nieuwe plaat op te nemen. Er zit duidelijk een stevige drijfveer achter Big Brave, dus de volgende logische vraag is of daar ook een concreet plan of een visie op lange termijn achter schuilt. Wattie: “Op dit moment zijn er nog zo veel mogelijkheden te verkennen met de set-up waar ik nu mee speel. Ik speel door twee versterkers en twee effectpedalen, maar ik heb het gevoel dat ik nog lang niet alle geluiden weet te maken die eruit zijn te halen. Regelmatig gebeurt het me nog dat mijn gitaar een klank voortbrengt die ik nog niet eerder heb gehoord, en die ik verder wil verkennen. Maar dat betekent niet dat ik daar voor eeuwig aan vasthoud. Hetzelfde geldt voor Mathieu, al is hij nu al meer aan het experimenteren met zijn set-up. Hij heeft onlangs ook een tweede versterker toegevoegd om meer nuance in zijn geluid te kunnen brengen. Misschien dat we ooit gaan experimenteren met andere instrumenten, of een geheel andere richting inslaan, maar zolang we ons concept voor ogen kunnen houden en het voor ons interessant blijft, zal Big Brave een nieuwe richting weten te vinden.

Dit artikel verscheen eerder in GC #144.

Live

Discografie