Interview Animistic Beliefs

Alle dingen in de wereld hebben een ziel. Vanuit die naam en filosofische blik maken Linh Luu en Marvin Lalihatu zweterige acid techno. ‘Clubs verdwijnen aan de lopende band, maar we zien de toekomst nog steeds positief in.’

Het Nederlandse electroduo Animistic Beliefs geldt als een pionier in de hedendaagse Rotterdamse technoscene. Hun retrofuturistische ravemuziek brengt je terug naar het zweterige laatste decennium van de vorige eeuw. In september kwam hun debuutalbum uit, waarop ze een techno-universum creëerden waarin je lijkt te slaapwandelen door de cyberpunkwereld van Blade Runner.

Vanuit de underground werden ze groot, vandaag de dag staan Linh Luu en Marvin Lalihatu – de bezielers van Animistic Beliefs – volop in de schijnwerpers. Hun muziek zou je uitsluitend ’s nachts moeten beluisteren. Of ergens te midden van een hoop plakkerige lijven in een donker kraakpand vol rook en stroboscopen. Lalihatu en Luu omschrijven de muziek die ze maken als ‘retrofuturistische electro’, een donker soort acid techno die tot stand komt met behulp van analoge en modulaire synths en retro drumcomputers. Digitale snufjes worden grotendeels geweerd uit hun muziek.

Noodlebar

Dat Animistic Beliefs vasthoudt aan analoge instrumenten in plaats van digitale tools, heeft veel te maken met de manier waarop ze uit de startblokken schoten. ‘Marvin deed veel ambient- en soundscapesets bij het Rotterdamse Noodlebar (een reeks modulaire-synthavonden, gvm) toen hij nog alleen optrad onder zijn eigen naam,’ vertelt Luu. ‘Op een dag heeft hij mij voor de lol meegevraagd om eens wat anders te doen. Toen nam ik analoge instrumenten mee waarmee we live jamden. Tijdens zulke sets evolueerde de muziek die we maakten spontaan in meer dansbare techno. Ongeveer een jaar later werden we door een vriend gevraagd of we een set wilden spelen tijdens zijn event. Dat beviel ons en hem zo goed dat we er artists-in-residence werden. Daarna begon de bal te rollen zonder dat we er veel moeite voor moesten doen,’ lacht Luu. Het was ook nooit het plan om als Animistic Beliefs muziek te maken en op te treden. ‘Misschien duurde het daarom zo lang voordat we een naam konden verzinnen. Vroeger stonden we telkens als ‘Marvin en Linh’ op de planken.’

Alien

De inspiratie voor de naam van het duo plukten ze rechtstreeks uit de heidense mythologie. ‘Die filosofie betrekken we vooral op onze instrumenten,’ vertelt Lalihatu, ‘Onze analoge apparaten hebben een soort ziel. Die gedachte inspireert ons wanneer we met muziek bezig zijn, want voor ons zijn het de machines zelf die verantwoordelijk zijn voor het geluid dat we maken. Het is vooral dat ‘Ghost in the Shell’-idee waar we ons proberen door te laten leiden.’
Die verwijzing naar sciencefiction is overigens geen toeval. Technologie is een inspiratiebron voor zowel hun muziek als de live-visuals. Dat je jezelf in een futuristische wereld à la Blade Runner of Alien waant, is precies de bedoeling. ‘Ik hou bijvoorbeeld enorm van films die tijdens de jaren 1970 en 1980 werden gemaakt en de retro-achtige visie op de toekomst die daaruit spreken,’ vertelt Lalihatu. ‘Het is die blik die me nog steeds fascineert en waarmee Linh en ik aan de slag gaan met Animistic Beliefs. Naar onze muziek luisteren is hetzelfde als kijken naar de toekomst door een retrobril.’

Westcoast

Animistic Beliefs plaatst zich ook bewust met beide voeten in een technotraditie: de Westcoast Sound of Holland. In de vroege jaren 1990 waren Rotterdam en Den Haag – de westelijke kuststeden van Nederland – onwaarschijnlijke centra voor elektronische muziek. Tavares, Rude 66 en I-F waren de grote pioniers uit die regio. Vandaag klinken ze door in een nieuwe golf electroartiesten als Legowelt, Luke Eargoggle, Orgue Electronique, $tinkworx. En dus ook in Animistic Beliefs. ‘Ik durf niet te zeggen dat we echt hetzelfde maken als toen, of dat we überhaupt bewust een dergelijke sound opzoeken,’ beweert Lalihatu, ‘maar we zijn er wel enigszins mee verbonden. Die verbinding en invloed willen we ook niet onder stoelen of banken steken.’
Bijna drie decennia na de hoogtijdagen van de Westcoast Sound, heerst er heel wat frustratie bij die nieuwe garde technoartiesten. Luu windt er bijvoorbeeld geen doekjes om wanneer ze vertelt dat er alweer een nieuwe dansclub verdwijnt in Rotterdam, haar thuisstad. ‘Elektronische muziek is nog nooit zo groot geweest als nu, en toch zien we hoe nachtclubs overal worden geweerd.’ Ook haar kompaan deelt Luu’s verbolgenheid. ‘Wij maken geen toegankelijke techno,’ lacht Lalihatu, ‘dus worden we vaak geëxporteerd naar andere landen en steden waar onze muziek nog wel wordt gewaardeerd. Maar we missen het wel om voor een bekend publiek te spelen.’

Momentopname

Vorige maand verscheen hun eerste album, ‘Mindset:Reset’ bij het invloedrijke electrolabel Solar One Music. Een album maken was volgens het duo een leerzame ervaring, omdat ze hun muziek op een gegeven moment moesten loslaten. Luu: ‘Een nummer is voor mij nooit af. Ik wil voortdurend dingen veranderen voor ik het echt uit handen geef.’ Ook bij Lalihatu is de perfectiedrang groot: ‘We improviseren het grootste gedeelte, maar nemen alles wat we spelen op de computer op. Daardoor kunnen we dingen altijd aanpassen of er in knippen. We hebben nooit gedacht: ‘Nu gaan we een album maken’. We hadden gewoon heel veel tracks die we bij elkaar tof vonden en vervolgens aanvulden met andere tracks. Voor we het goed en wel beseften, hadden we een album gemaakt.’
De muziek van Animistic Beliefs komt steeds voort uit een ‘cool geluid’ dat ontstaat wanneer het duo improviseert. Iets op voorhand opnemen is daarom uit den boze, dat zou immers hun creativiteit belemmeren. ‘Als we muziek maken, primeert onze intuïtie,’ legt Luu uit. ‘Onze muziek moet je beschouwen als een soort momentopname. Als we bijvoorbeeld een leuk synth-geluid hebben gevonden, denken we meteen ook: kunnen we dit gebruiken als uitgangspunt voor een nummer?’
Ondanks het geïmproviseerde karakter van de nummers, zit er wel degelijk een conceptuele lijn in hun debuut. Zo wordt op het album het karakteristieke retrofuturistische geluid van het duo gemengd met donkere ritmes en dansbare melodieën. ‘Mensen moeten weten waarvoor we staan. Onze grootste angst is dat we vervallen tot een van de zoveelste generieke technobands,’ merkt Lalihatu op. ‘We willen dat mensen luisteren naar onze muziek omwille van onze naam, niet vanuit het vage gevoel dat we amorfe techno maken waarop je kan dansen.’

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!