Inner Space / Outer Space

Hoewel boegbeeld John Robb zijn band The Membranes altijd consequent punkrock is blijven noemen, wordt de band doorgaans in het vak postpunk ingepast. Vanwege de angular guitars die een van de seinposten van het genre werden, maar ook als gevolg van een open geest voor invloeden van alle kanten. Althans, dat herinnerde ik me zo, maar bij herbeluistering van de oude platen bleek de band vooral rammelende, opgefokte en, inderdaad, hoekige gitaarherrie te hebben gemaakt. In retrospect lijkt Steve Albini er een belangrijk deel van de sound van Big Black aan te hebben ontleend (Albini, ook iemand die zijn band consequent als punkrock classificeerde, coproduceerde in 1988 The Membranes’ Kiss Ass… Godhead! album. Dat van die herrie bleek na 25 jaar op de comeback Dark Matter/Dark Energy (GC#128) nog steeds te kloppen. Maar punkrock of niet, in de keuze van producers voor de remixplaat Inner Space/Outer Space wijst hij toch mooi naar een reeks invloeden en stromingen die eind jaren ’70 deel van de postpunk-explosie uitmaakten: dub via mixen door Keith Levene en Carter Tutti; oosterse invloeden via de Iraanse act Barfak; industrieel in de vorm van mixen door Alexander Hacke (Einstürzende Neubauten), In The Nursery en Godflesh. Daarnaast mixen van collega postpunkers Mark Stewart en Phillip Boa, een mooi mysterieus nummer van de hand Mark Lanegan, beats door Youth, en toch ook nog wat punkrock door James Dean Bradfield (Manic Street Preachers) en Therapy? Zoals vaker met dit soort remix-verzamelaars is het een beetje de vraag wie de doelgroep is, maar dat zal Robb een zorg zijn. Men vraagt een punkrocker niet naar zijn verkoopstrategieën.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
The_Membranes_Inner_Space__Outer
geplaatst:
di 9 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!