Mixcloud Monday: BJ Nilsen

Kraak 2019 banner 4 1

BJ Nilsen stelde deze mixtape samen voor Gonzo (circus). Een intrigerende verzameling platen die, zoals hij het zelf zegt, ‘toevallig naast zijn platenspeler stonden’.

Higlights Sonic Acts 2015 (#1): BJ Nilsen & Karl Lemieux

BJ Nilsen walking in Nikel Karl Lemieux

Our Sonic Acts highlights: During the Sonic Acts Festival composer and sound recordist BJ Nilsen and experimental filmmaker Karl Lemieux will perform unearthed for the first time live in an audiovisual format at the Muziekgebouw aan ‘t IJ, making full use of the perfect acoustics of the concert hall. Read more about it in Gonzo (circus) #125!

BJ Nilsen

Toeval conceptualiseren
Toeval speelt een grote ro…

The Pier

TheCrayTwins ThePier

Voor het debuutalbum weet The Cray Twins grote namen als Ken Vandermark en BJ Nilsen te strikken.

Sonic Acts 2015-special in Gonzo (circus) #125

sonicacts gonzo 11

Keer de nieuwe Gonzo (circus) om en lees alles over het Sonic Acts-festival dat eind februari plaatsvindt. Een bomvolle special met het volledige programma, achtergrond bij werk van Florian Hecker, Mario de Vega, BJ Nilsen & Karl Lemieux en een interview met Kurt Hentschläger!

Fade To White

De laatste noten waren al lang uitgestorven, toch bleef ik zitten, luisteren. ‘Tarnan’ had minutenlang meegelopen met mijn hartslag. Geen mooier geluid dan het getik van de regen op mijn dak, geen mooier geluid dan de hartslag van mijn geliefde. Eventjes maar stal ik de tijd, waande ik me sterker dan de tikkende klok die onverbiddelijk doormaalt. Tijd is niets en eigenlijk ook alles, alleen al daarom geniet ik zo intens van elke klok die stilvalt, van elke klok die de strijd verloren heeft. De tijd stelen: het is een illusie die ik graag koester. Ik heb geen lijfspreuk, maar vandaag kies ik voluit voor de zinsnede: ‘A Thing Of Beauty Is A Joy Forever’. Fluweelzacht en messcherp. Geluid is verplaatsing, muziek ook. Bj Nilsen en C-Schulz zijn geluidsarchitecten van een zeldzame soort. Ze passeren de grens van de techniek en schilderen hun eigen organische leefwereld. C-Schulz speelt accordeon en basgitaar en laat Harald Sack Ziegler hoorn spelen. Ik hoor niets van dit alles, ik hoor vooral minder en op zijn eigen manier ook meer. Bj Nilsen groeit met iedere plaat die hij maakt. Met elk nieuw geluid dat hij op zijn weg vindt, knutselt hij gestaag verder aan zijn oeuvre. Wit is hier de hoofdkleur; details krijgen de hoofdrol. Geluidsgolven zoeken hun weg, vallen tussen de plooien en nestelen zich in mijn hoofd. Ooit maakt hij de ultieme plaat. Het is enkel een kwestie van tijd. Ik heb geen levensmotto nodig. Ik bleef zitten, bleef luisteren naar een geluid dat allang was uitgestorven, kijken naar een klok die stilstond.

Touch 25

Met een staat van vijfentwintig dienstjaren blijft Touch – meer dan een platenlabel, vooral een multidisciplinair huis waar beeld en geluid een éénheid vormen – tot op vandaag een van de meest vooruitstrevende muzikale spelers. Het Britse label startte vijfentwintig jaar terug als een cassettelabel / magazine dat naast releases van New Order, Cabaret Voltaire en The Residents ook oog had voor het visuele en geschreven werk van Neville Brody, Jon Savage en Joseph Beuys. Anno 2006 is Touch de veilige thuishaven van Oren Ambarchi, Biosphere, Fennesz, Ryoji Ikeda, Philip Jeck, Johann Johannsson (die recent wel naar het 4Ad label verhuisde), BJ Nilsen, Rosy Parlane en Chris Watson. Het label bracht ook platen uit van Peter Rehberg en solowerk van Mika Vainio (Pan Sonic) en Mark Van Hoen (Locust). Allen leverden ze voor deze compilatie exclusieve nummers aan die door de bezielers, de tandem Mike Harding en Jon Wozencroft vakkundig en erg strak in elkaar werden gepast. ‘Touch25’ is een uitstekende verzamelaar, goede wijn hoeft geen krans, die de unieke positie van het label onderstreept.

Storm

In de zomer van 2000 raasden er zware stormen aan de kusten van Scandinavië en de Noordzee. Het inspireerde Chris Watson en Bj Nilsen om over een periode van vijf jaar op regelmatige tijdstippen opnames te maken aan die kusten. Het resultaat van hun monnikenwerk krijgt met de release van ‘Storm’ nu een slotstuk. Voor Chris Watson, ooit actief bij Cabaret Voltaire en nu voltijds medewerker bij de BBC (waar hij het geluid bij natuurdocumentaires verzorgt), is het geen nieuw gegeven. Op vroeger werk horen we een bezielende Watson die geluiden documenteert en die op de eerste plaats vooral een ‘goed luisteraar’ bleek te zijn. Ook voor Bj Nilsen was het geen ongekend terrein. De Zweed maakte in zijn platen en installaties ook al gebruik van field recordings. Watson opent de plaat met een nummer dat hij opbouwde uit verschillende opnames die hij maakte op de stranden van Bodly Bay. Het tweede luik (‘SIGWX’) werd door beiden opgenomen in Viking. Nilsen is verantwoordelijke voor het slotnummer dat hij opnam aan de kusten van Gotland en Ötland in Zweden. Watson en Nilsen slagen met ‘Storm’ in hun opzet om een document te maken dat verder grijpt dan de ‘pure opname’. Verschillende stukken werden minutieus in elkaar gevlochten tot een coherent muziekstuk, waarin wind, regen en water de muziekinstrumenten vormen. ‘Storm’ is een uitgediept stukje natuur, samengesteld door twee fanaten met een uitzonderlijk goed gehoor. Watson en Bj Nilsen weten hoe de wind klinkt. Denk daar maar even over na. Fascinerende neerslag van een stuk natuur.
 

The Short Night

Wat in de sterren stond geschreven ,is met ‘The Short Night’ eindelijk gebeurd. Na jaren van zoeken, eerst als Hazard en daarna onder eigen naam, heeft Bj Nilsen zijn plaats gevonden en vindt hij succesvol aansluiting met zielsverwanten als Biosphere en Arvo Pärt. De experimentele muzikant legde in de laatste jaren een overtuigend parcours af. ‘Storm’ zijn samenwerking met Chris Watson waarop ze opnames van stormen in elkaar smolten, was een boeiende plaat en ook zijn samenwerking met Hildur Gudnadóttir en Stilluppsteypa leverde eveneens een paar heel mooie momenten op. Met ‘The Short Night’ groeit Bj Nilsen echter boven zichzelf uit. Als basis maakte hij veldopnames in Ijsland, Engeland en thuisland Zweden die hij nadien met behulp van analoge apparatuur subtiel verder inkleurt. Net zoals heel wat artiesten op het Touchlabel weet Nilsen een sacrale rust op te roepen die hij combineert met een ingehouden spanning. Het slotnummer ‘Vinking North’ dat op het einde doorkruist wordt door enkele radiostemmen is hier een mooi voorbeeld van. Het is vooral het oog voor detail en de intense sfeer die de muzikant uitmuntend weet op te bouwen die er voor zorgen dat Nilsen met dit album zijn voorlopig magnus opus aflevert. Ook Jóhan Jóhannsson begon ooit zijn carrière bij Touch. De frontman van Apparat Organ Quartet verhuisde recent naar het grotere 4AD label, dat nu ook zijn debuutplaat ‘Englabörn’ opnieuw uitbrengt. Op ‘Englabörn’, geschreven voor een theaterstuk van Hávar Sigurjónsson horen we een jonge Jóhannsson die zoekt naar een symbiose tussen klassieke muziek en vroege elektronica, het geluid waarmee hij faam verwierf. Twee platen die uitmunten door hun integriteit en spaarzame, krachtige vorm.

Spire Live Fundamentalis

Het zoeken naar de symbiose tussen avant-garde klassieke muziek en moderne elektronica is één van de bestaansredenen van het Britse Touchlabel. Met de concertreeks ‘Spire Live’ brengt het label van Mike Harding en Jon Wozencroft deze filosofie in de praktijk door een klassiek ensemble te koppelen aan de fine fleur van elektronica. ‘Spire Live Fundamentalis’ is de laatste aanvulling in deze prestigieuze serie. Harding selecteerde uit twee concertavonden – de ene vond plaats in de St. Goedele Kathedraal in Brussel, als onderdeel van Les Nuits Botaniques 2006, de andere in de Masthuggs Kerk in Göteborg, als onderdeel van het GAS Festival – vijf bijdrages. Harding wist een goede selectie te puren uit de bijdrages van Philip Jeck, Fennesz, BJ Nilsen, Charles Matthews en Marcus Davidson die allen een erg persoonlijke invulling aan het concept geven. Het bijzondere aan deze uitgave is vooral de diversiteit van de gekozen stukken. De invulling die Charles Matthews aan het geheel heeft ligt ver weg van het stuk dat turntablist Philip Jeck aflevert, maar hebben toch raakpunten met elkaar. ‘Spire Live Fundamentalis’ is voor Touch het perfecte visitekaartje en bewijst dat de mengvorm van klassieke muziek en elektronica niet artificieel hoeft te zijn en ook live kan werken. Mede door het mooie fotowerk van Jon Wozencroft is dit opnieuw een parel van een plaat, letterlijk te nemen want enkel verkrijgbaar als vinylexemplaar.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!