In Blind Vertrouwen

Mijn laatste wapenfeit van 2018 was de tiende ‘Consouling presents: double release Innerwoud & Piet Dierickx’ op 22 december in het buurtcentrum Santo in Gent.

Na een berichtje van Michel Sol, die alles trouwens weer in goede banen geleid heeft, dat ik welkom was en wetende dat er toe nu toe nog geen enkele editie van Consouling mij ontgoocheld heeft, begaf ik mij in alle vertrouwen naar die dubbele release.

Piet Dierickx was een onbekende voor mij maar Innerwoud (Pieter-Jan Van Assche) overtuigde mij al met zijn vorige plaat Mirre. Ik volg hem dus al wat langer en met zijn nieuwste project, ‘Haven’, in samenwerking met sopraan Astrid Stockman, oversteeg hij alle verwachtingen.

Piet Dierickx, zoals gezegd, een onbekende, maar na wat opzoekingswerk, weet ik nu dat hij stichtend lid van Soulwax en ex-drummer van die groep is, speelt bij Drums Are For Parades en componist en visueel artiest is. De laatste jaren gebruikt hij zijn drumstokken eerder om in zijn neus te peuteren en is nu meer bezig in zijn huisstudio waar hij via donkere ambient, noise en experimentele soundscapes en met hier en daar veldopnames die nog een extra dimensie geven , eigenaardige gewaarwordingen veroorzaakt. Muzikale verhalen die de visuele verbeeldingskracht stimuleren en waarmee hij een soort filmmuziek creëert die het alledaagse leven in een ander perspectief plaatst (dixit Piet Dierickx), en dan ook een inkijk geven in zijn innerlijke wereld. Interessant maar eerder voor de gevorderde luisteraars…

Haven, de nieuwe plaat van Innerwoud, is een uitgepuurde versie van een eerder gebracht theaterstuk in de AB (Brussel), onder de naam ‘Medeamaterial’ onder leiding van Aïda Gabriëls. Het verhaal van Jason en de Argonauten zal ik jullie besparen maar kommer, kwelling, intriges, beproeving, noodlot, die Grieken konden er wat van…

Die avond bracht Innerwoud het triestige verhaal van Medea weer tot leven op een sublieme en minimalistische manier waarbij zijn contrabas bij momenten refereerde naar het schip van Jason. Het onheilspellende element werd versterkt door sopraan Astrid Stockman en Lieselot Vanderroost gaf met haar minimalistische dansinterpretatie de getormenteerde Medea gestalte. Mooi hoe op een stil moment de verzuchting van Medea de muziek een extra persoonlijke toets gaf. Melancholie in het kwadraat en heerlijk…

Bram Bentein, multidisciplinair artiest en tevens verantwoordelijk voor de beelden en video’s van Innerwoud, stelde er die avond zijn eerder apart werk tentoon, wat voor een extra bevreemdende atmosfeer zorgde.

Gezien: Piet Dierickx + Innerwoud – Buurtcentrum Santo, Gent, 22 december 2018

tekst:
Stephan Vercaemer
beeld:
Haven - Foto: Stephan Vercaemer
geplaatst:
za 29 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!