Illusion Of Time

De elektronica van Alessandro Cortini ruist, zoemt, suist en zuigt op ‘Volume Massimo’ dat het een lieve lust heeft. Wanneer hij de handen in elkaar slaat met de Britse rijzende sterproducer en Fabric habitué Daniel Avery krijgt die aanpak zelfs een dubbel spanningsveld. Gruis typeert telkens het geluid, maar op ‘Illusion Of Time’ dríjft de elektronica nu en dan. ‘Volume Massino’ ressorteert onder industriële elektronica; ‘Illusion Of Time’ bij momenten meer onder ijle ambient zoals in het eerste deel van de plaat. Maar de rode draad is telkens weer dat schurende. Glad als Brian Eno wordt het namelijk nooit. Hoewel Cortini niet zo bijster bekend is, maakt deze in LA residerende Italiaan al enige jaren deel uit van de live-bezetting van Nine Inch Nails en werkte samen met onder meer Merzbow, Ladytron en Lawrence English.

In 2018 zat ook Avery mee in de toercaravan van Trent Reznor en de twee slaagden er eindelijk om hun jarenlange samenwerking-op-afstand te concretiseren in een hotelkamer in New York. Naar eigen zeggen was die laatste klus geklaard in drie uur. In het verleden bracht de Italiaan werk uit op Important en Hospital Productions, maar voor zijn zevende studioalbum krijgt hij een platform op het grote Mute. ‘Volume Massimo’ is in zijn geheel een best wel spookachtig en ietwat sinister –en op een bepaalde manier ook wel psychedelisch- album waarbij de elektronica meandert tussen geluiden die we doorgaans associëren met Pan Sonic en Tim Hecker.

Die ruis en zoem dus. Cortini is echter niet vies van melodie en melancholie en dat levert behoorlijk epische momenten op zoals ‘Batticuore’. Tegelijkertijd gaat hij ook het experiment niet uit de weg, getuige de noisy opener ‘Amore Amaro’ of het in distortion sudderende ‘Sabbia’. Op ‘Volume Massimo’ gebruikt hij voor het eerst ook gitaar voor zijn solo-output, dat in het verleden uitsluitend werd gegenereerd met analoge en modulaire synths (inclusief de legendarische Buchla). Gitaren en machines vloeien nu naadloos in elkaar over, zoals op ‘Let Go’ bijvoorbeeld. ‘Volume Massimo’ is volgens Cortini uitdrukkelijk bedoeld om héél luid af te spelen; en dat klopt. Op normaal huiskamervolume of met oortjes in werkt het namelijk voor geen meter. Deze plaat heeft diepte, ruimte en volume nodig. Dat geldt in gelijke mate voor het maximaal minimalisme van ‘Illusion Of Time’: details zitten eveneens in die dimensies. Dat leidt tot grootse, epische momenten zoals in ‘Enter Exit’, dat – opnieuw- het beste van Tim Hecker pareert.

tekst:
Serge De Pauw
geplaatst:
do 7 jan 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!