II

Het In Brussel gevestigde en tevens op bands uit Brussel gefocuste Black Basset brengt in principe alleen vinyl (en digitaal) uit. Alles gebeurt via de DIY-esthetiek. Dat houdt in dat Black Basset alles zelf in de hand heeft, net als de bands, die dus vrijelijk mogen inspecteren en hun ding doen. Niet dat het label zich tot Brussel beperkt als het de kans krijgt om bijvoorbeeld het domweg ‘II’ getitelde tweede album van het duo La Jungle op de markt te gooien, weliswaar in samenwerking met Rockerill Records. Elk zichzelf respecterend label zou als het ware een paar moorden doen voor deze band. Ze komen uit Bergen (Mons), alwaar ze erin slagen een funky soort krautrock uit het lokale water te puren. Quasi instrumentale nummers die bol staan van langgerekte opzwepende ritmes van bas en drum, aangevuld met een samples en uiteraard door de pedalenmolen gehaald. Op ‘Helizona’ klinkt La Jungle zowaar als Spaceheads, nog zo’n band die luisteraars aan het dansen kan brengen met hypnotiserende grooves. Vijf lange nummers vormen een meedogenloze trip die nogmaals de klasse van La Jungle verder in de verf zet. Een light-versie van Lightning Bolt als het ware, veel dansbaarder, minder verwoestend, maar net zo verslavend. Wereldklasse dus. Het kwartet Billions Of Comrades bracht in 2013 het debuut ‘Grain’ uit. Komende uit de DIY-scene uiteraard op Black Basset, en dat geldt ook voor ‘Rondate’. Het opvallendste kenmerk van Billions Of Comrades is de zang van Johnathan Manzitto, die in een aantal nummers klinkt als een mix van de jonge Robert Smith (The Cure() en Luke Jenner (The Rapture). Ze maken een net niet (of net wel) dansbare mix van (noise)rock, mathrock en elektronica. Het resultaat is behoorlijk verslavend. Energieke nummers als ‘Moak’ en ‘Minor’ nestelen zich, ondanks hun soms ietwat dwarse postpunkritmes, quasi onmiddellijk in het hoofd. ‘Posse’ en ‘Torche’ zitten iets meer gesofisticeerd in elkaar, maar zijn na een paar keer luisteren al net zo verslavend als de rest van het album. Eigenzinnige popmuziek is deze mannen uit Tubize niet vreemd, probeer de als een crooner gezongen afsluiter ‘Sheval’, en zonder ernaar te streven verdienen ze een plekje tussen de vele vergankelijke bagger op zogenaamd alternatieve radiostations.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
LaJungle_II
geplaatst:
ma 7 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!