II

De Nederlandse indiescene is niet meer zo gezond geweest sinds het einde van de jaren 1990. Labels als Narrominded, Subroutine, Geertruida en Snowstar, om er een paar te noemen, timmeren uitstekend aan de weg. Het diepe zuiden van het land lijkt wat achter te blijven in die ontwikkeling. Zo gek is dat niet: ondanks de nabijheid van België en Duitsland ligt de regio in een isolement. Indiebands uit de rest van het land trekken hoogst zelden naar het zuiden. Gelukkig is er het eigenwijze Sleep Kit. Drie jongens uit Maastricht die twee jaar geleden debuteerden met een gelijknamige ep. Nu is er ‘II’. Een geweldige indierock-plaat, gemixt en gemasterd in San Francisco. Klinkt als een klok. Met name drum en bas zijn heerlijk naar, respectievelijk, achter en voor geplaatst. Misschien wel iets té goed, maar dat is kniesoren. Sleep Kit haalt z’n inspiratie uit de laten jaren 1980 en vroege jaren 1990. De liedjes van Hüsker Dü en de latere 7 Seconds, melodieën van Modest Mouse, lichte noise-erupties van de latere Sonic Youth. Met uitzondering van het explosieve en prachtige ‘I’Da Called You Eti, Erik’ ligt het tempo op ‘II’ relatief laag. Zoals in het prachtige, gloedvolle ‘Solsbury Chill’ en het bijkans nog mooiere in het Limburgs gezongen ‘’t Dörp’. De taal geeft het nummer extra flow én lading. Doet ook denken aan de manier waarop indierockers als Blumfeld en Tocotronic begin jaren 1990 het Duits herintroduceerden. Moet Sleep Kit vaker doen, zingen in het Limburgs. En zulke fraaie albums blijven maken.

tekst:
Theo Ploeg
beeld:
SLEEPKIT_II
geplaatst:
wo 5 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!