Idylls

Lieven Martens heeft een lang en interessant pad bewandeld sinds hij tien jaar geleden als Dolphins Into The Future op onze radar verscheen. Was het dolfijnen-narratief een uitstekende ‘uitweg’ uit de noise-scene waarin Martens zich tot dan toe begaf, ondertussen opereert hij onder eigen naam, omdat hij daardoor muzikaal breder kan gaan. Die belofte wordt op ‘Idylls’ alvast helemaal waargemaakt. De plaat is vergezeld van een fors boekje van twaalf pagina’s, vol teksten en foto’s die integraal deel uitmaken van Martens’ verhaal. ‘(Background Tape For) Le Tombeau De Robert Louis Stevenson’ beslaat de hele A-kant en is opgevat als begeleidende tape voor een pianoconcerto ter ere van RLS. Dat de bijhorende pianopartij niet op de plaat is opgenomen deert niet, want de combinatie van veldopnamen, computergeluiden, gevonden objecten en heftige paukenroffels (Lenny Vanhuffel) overweldigt zo ook wel. In de bijhorende notities vertelt Martens het verhaal van Stevenson – een Schots conservatief auteur uit de late negentiende eeuw die, op zoek naar een plek om zijn sukkelende lichaam wat soelaas te gunnen, op Samoa belandde en daar zonder al te veel voorbedachte rade een voorloper van het exotisme werd. Martens legt er zijn eigen omzwervingen naast: ontmoetingen met een van zon en alcohol doordrongen Fin in een vissersdorp en met een Duitse die zich druk maakt in het gebrek aan ambitie dat ze bij de Samoanen meent vast te stellen, of het relaas van acht lange dagen wachten op de volgende ferry om van een eilandje waar niets te beleven valt weg te raken, om gaandeweg vast te stellen dat het eigenlijk een perfecte plek betreft. Tussen de regels lees je dat Martens zich bewust is van het feit dat hij -de op zoek naar ervaringen rondtrekkende artiest- in zekere zin net zo goed een stereotype invult. Op ‘A transcript…’ gaat Martens een traditionele ‘Ahi Gavegave’ -een lied dat oorspronkelijk diende om zorgen en conflicten te bezweren- te lijf met software. Door de kwaaie melodie te verlangzamen en er achtereenvolgens een westers akkoordenschema en een Midi-piano-plug-in op los te laten, eigent hij ze zich toe. Vervolgens elimineert hij de menselijke touch nogmaals, door de melodie door een softwareprogramma te halen. Natuurlijk heeft hij met al die beslissingen al een bijna koloniale inbreuk op het erfgoed gepleegd. Voor afsluiter ‘Cylinder 1011_13’ vroeg Martens aan Mia Prce (Miaux) om de aria van Bachs ‘Goldberg Variationen’ te interpreteren. Het resultaat werd op een ouderwets wascilinder opgenomen, het klassieke werkmateriaal van Westerse geluidenjagers. Wie Martens de afgelopen jaren niet op de voet gevolgd heeft, kan zijn achterstand inlopen met ‘Gardens, Fire And Wine’, een collectie postkaarten, vergezeld van een downloadcode voor een compilatie met zeven tracks, onder andere uit ‘Coral Groups’ en ‘Music From The Guardhouse’. Nog op Martens’ Edições CN: ‘Talking Gongs’, opnamen van een installatie van Floris Vanhoof, bestaande uit twee opgehangen gongs, voor het eerst gepresenteerd in Guillaume Bijls LLS 387 galerij in Antwerpen. Vanhoof stuurt vooraf opgenomen modulaire synth-signalen door de gongs, die als een soort speaker functioneren. En dat geeft dus geen bak pokkeherrie, maar een bij momenten bijzonder gevoelige compositie, met een speciale bijrol voor de vogels in de tuin van Bijl. Mooi!

tekst:
Stijn Buyst
geplaatst:
di 8 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!