I Wasn’t Born To Lose You

We hadden een beetje hetzelfde idee bij de nieuwe plaat van The Membranes als met deze nieuwe Swervedriver. Alles komt terug, bands die er de brui aan gaven, zijn er plots weer. Net als John Robb van The Membranes bleef ook Adam Franklin van Swervedriver heel wat jaren onder de radar actief. Samen met Jim Hartridge richtte Franklin in Oxford Swervedriver op in 1989, maakte vier fel gesmaakte platen vol heerlijke alternatieve rock, indie en/of shoegaze en na het in 1998 uitgebrachte ’99th Dream’ doofde de Swervedriver-vlam stilaan uit. Tot 2006 was Franklin actief met Toshack Highway, als solo-artiest en als gitarist bij Magnetic Morning, waarin ook Sam Fogarino van Interpol zat. Franklin en Hartridge trommelden oorspronkelijk bassist Steve George op, trokken nieuwe drummer Mikey Jones aan en traden als Swervedriver geregeld op tussen 2008 en 2013. Vervolgens begonnen ze aan hun vijfde plaat. Zeventien jaar na datum klinkt ze eigenlijk gewoon als de opvolger van ’99the Dream’. Rustig kabbelend, dromerig, inventief en een feest voor elke shoegazer waarvoor het niet altijd gitaarstormen hoeven te zijn. Want die zijn er niet, of nauwelijks. Swervedriver kiest voor de poppy kant van het genre en speelt mooi afgewerkte en gebalde liedjes. De voorafgaande single ‘Setting Sun’ liet die poppy, licht psychedelische kant van het kwartet al horen, en dat zet zich in alle tien nummers gewoon door. ‘Red Queen Arms Race’ en ‘Deep Wound’, op de tweede helft van de plaat, hakken er iets steviger in, al primeren ook hier het nummer en de melodie. Om het kort te houden: Swervedriver is terug van nooit weggeweest.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Swervedriver_I_Wasnt_Born_To_Lo
geplaatst:
wo 28 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!