De Schotse componiste Genevieve Murphy had blijkbaar nog een rekening te vereffenen met haar vroege jeugd. ‘I Don’t Want To Be An Individual All On My Own’ is een muziek- en luisterstuk waarin ze verhaalt over een desastreus verlopen achtste verjaardag. Ze kijkt naar de gebeurtenissen beurtelings vanuit haar eigen ogen en die van haar moeder. Alles wat mis kan gaan, gaat mis. Een van de kinderen die te gast zijn, raakt kwijt. Zelf schopt ze een artiest, die het feest moet opluisteren, keihard tegen de schenen. Ze verliest een danswedstrijd die ze jaar op jaar gewonnen heeft met twee vingers in haar neus. En tot overmaat van ramp daalt een spin neer op haar slaapzak. De cd is een litanie van opgekropte woede en frustratie die bijna een uur duurt. Die emoties heeft ze op speelse, grillige wijze omgezet in muziek, en gelardeerd met liedjes. Ze begint met een soort rap in ‘About To Turn 8’, waarbij ze dat zinnetje steeds weer herhaalt, ondersteund door een stevige beat die naar believen versnelt en vertraagt. Het is een cd die je kunt beluisteren als een hoorspel, als een musical zonder beeld. Het ontbreken van visuele informatie is geen gemis. Met alle middelen waar Murphy haar handen op heeft weten te leggen, geeft ze het verhaal inhoud en sfeer. Zo beschrijft ze op fluistertoon het hoofd van haar grootvader als een ei, vrijwel kaal en met een puntneus. Als een terzijde, alsof ze in zijn kamer staat.
