I Changed My Sex

Iets meer dan een half uur duurt de aanval die het Tilburgse trio Betonfraktion met ‘I Changed My Sex’ loslaat op je zinnen. Ze trekken je bij de oren door een duister galmend riool, alsof Coil en Laibach in een demonische wederopstanding versmolten zijn tot een verschijning die je met zich meevoert, of je dat nu wilt of niet. Hels drumwerk, een gitaar als een muur van straalmotoren, vocalen die door een wringer van prikkeldraad gehaald zijn. Betonfraktion opereert in een gebied waar pijn en lust nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn, het gebied waar voorganger ‘Störsender Swarth’ zich helemaal thuis voelt, een gebied waar hang naar liefde en vuil in elkaar overlopen. Het geeft een ongemakkelijk gevoel, dat vergelijkbaar is met de gedachtenspinsels die Coil aan groeven en ether toevertrouwde. Wat mij over de streep trekt, is de tomeloze overtuiging waarmee het drietal zich door het repertoire slingert. Dat is niet alleen een kwestie van de verwrongen vocalen, maar evenzeer van het drumwerk van Provocase (de band houdt van boeksprekende schuilnamen) die imposante meppen uitdeelt, vertraagt wanneer de weg naar de climax wat al te gemakkelijk lijkt, en indien nodig bliksemsnel omschakelt naar andere ritmepatronen. Meest verrassend is echter de gitaar van Frank Crijns (zo heet ie echt), de componist van dit gezelschap. Afkomstig uit academische kringen was hij ooit mede-oprichter van Blast, een band die zich manmoedig repte langs een pad van complexe structuren en stekelige gitaarpartijen. In Betonfraktion laat hij horen dat ook metal en Sonic Youth tot zijn vocabulaire horen, zonder ooit rechttoe rechtaan te worden. Verkeerde beentjes horen erbij, en daar wil hij je graag op laten landen. Het halve uur van deze ep bevat voldoende materiaal om zeker een week mee vooruit te kunnen.

tekst:
René van Peer
beeld:
Betonfraktion_I_Changed_My_Sex
geplaatst:
do 10 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!