Drummers die het gehad hebben met hun instrument en eens iets anders willen. Of drummers die gewoon zin hebben om hun eigen ding te doen zonder afhankelijk te zijn van een band waarin ze zich moeten aanpassen aan anderen. We kennen René Aquarius (Dead Neanderthals en nog een legioen andere projecten) die voortdurend buiten zijn comfortzone treedt. Er zijn er ongetwijfeld nog maar we spitsen ons toe op de Lage Landen en krijgen het eerste soloalbum van Piet Dierickx in handen. Hij geniet naamsbekendheid als ex-drummer van Soulwax en als drummer van zowel Drums Are For Parades en Future Old People Are Wizards. Niet dat we wild lopen van één van voornoemde bands. Dat houdt ons niet tegen om onbevooroordeeld een luisterend oor te bieden aan ‘I’. Net als Aquarius gaat Dierickx minutieus te werk. Twee jaar heeft hij gewroet en geploeterd om de acht nummers goed te krijgen zoals hij ze in zijn hoofd hoorde. Het resultaat is er ook naar. Bevreemdende, ietwat donkere soundscapes die wat doen denken aan ||V|| (het project van Josh Graham, Neurosis, Red Sparowes). Het onwereldse gevoel dat die laatste weet op te roepen, horen we net zo goed terug op ‘I’. Dark ambient doorspekt met veldopnames en elektroakoestische escapades die dienen als stoorzender voor de stukjes die anders te mooi, te perfect, zouden klinken. Er is op deze plaat dan ook geen plaats voor rock, metal of populaire dansmuziek. Gelukkig maar. Dierickx blijkt verwant te zijn aan mensen als Aidan Baker en Thomas Köner. Het verstand komt met de jaren, ook bij drummers. In ‘Drone Suicide’ speelt gitarist Mathieu Vandekerckhove (Amenra, Syndrome) een stukje mee. Een weetje voor de rabiate aanhangers van de Church Of Ra.
