De cd met remixes van het album ‘Don’t Take It Personally’ is nog niet helemaal verteerd, of het duo David Tomat en Gabriele Ottino dat samen Niagara vormt, komt al met een opvolger opzetten. Het duo uit Turijn bulkt van de ideeën en weet met zijn creatieve opstoot nauwelijks blijf. In tegenstelling tot veel andere bands die snel na elkaar releases op de markt brengen, gaat bij Niagara de kwaliteit alleen maar in stijgende lijn. Zelfs als het duo zoals nu diverse stijlen laat horen op de plaat, klinkt die toch coherent. ‘Solar Valley’ bijvoorbeeld is een uit haperingen opgebouwd nummer dat gaandeweg de kopjes, en desgewenst beentjes, doet bewegen. Het is wellicht het meest experimentele nummer van de plaat, dat toch binnen het Niagara-kader blijft, mede door de ingetogen zanglijnen die wat doen denken aan een onderkoeld Underworld. Het gros van de nummers meandert tussen ambient, net niet of net wel dansbaar. Het is de dromerige factor van een intrigerende oceanische onderwereld die het duo als opstapje heeft gebruikt voor ‘Hyperocean’ die dit tot een zeer geslaagde plaat maakt die bij elke luisterbeurt aan kracht wint.
